در گفت وگو با کارشناس مسائل اجتماعی مطرح شد:
تضعیف کارکرد خانواده مهم ترین پیامد تغییر سبک زندگی
یک کارشناس مسائل اجتماعی با اشاره به اهمیت سبک زندگی در گام دوم انقلاب اسلامی، گفت: متأسفانه کشور ما اکنون گرفتار جنگ خاموش اما ویران‌کننده ای با رمز تغییر سبک زندگی به سمت غربی شدن شده که مهم‌ترین و آشکارترین پیامدهای آن را می‌توان در ترویج فحشا، از هم گسیختگی خانواده‌ها و کم شدن ازدواج و مهم‌تر از همه شکاف بین نسل‌ها دید.
1397/12/15 - 11:24
تاریخ و ساعت خبر:
12802
کد خبر:
به گزارش خبرگزاری زنان ایران - در جامعه امروز ایران، به سراغ هر پدیده ناخوشایندی اعم از فرهنگی، اجتماعی، هنری و حتی خانوادگی می‌رویم کلید واژه بسیاری از آنها همین جمله یعنی « تغییر سبک زندگی" است.
میترا خسروبیک کارشناس مسائل اجتماعی در خصوص تعریف سبک زندگی می‌گوید: «سبک زندگی؛ مجموعه‌ای از طرز تلقی‌ها، ارزش ها، شیوه‌های رفتار، حالت‌ها و سلیقه‌ها در هر چیزی است که در واقع روش زندگی فرد یا گروهی را در قالب فرهنگ تشکیل می‌دهد و مردم بر اساس این فرهنگ زندگی سالم و راحتی را در پیش می‌گیرند.»
وی ادامه می‌دهد که «آلفرد آدلر» در تعریف مفهوم این اصطلاح می‌گوید: « از این اصطلاح برای اشاره به حال و هوای زندگی فرد استفاده کرد. سبک زندگی هدف فرد، خودپنداره، احساس های فرد نسبت به دیگران، و نگرش فرد نسبت به دنیا را شامل می شود.»
این کارشناس مسائل اجتماعی با بیان اینکه، هر روشی که این روش زندگی را در جهت از بین بردن آرامش و راحتی پیش ببرد و با تغییر آن فرهنگ، سلیقه‌ها، رفتارها و حتی خودپنداری‌‌ها و احساسات افراد نسبت به هم را خدشه‌دار کند، نقش مهاجم و مخرب فرهنگی یا همان سبک زندگی را پیدا می‌کند که آثار آن را می‌توان ابتدا در سلایق و سبک زندگی فرد فرد افراد و سپس در خانواده‌ها و در نهایت جامعه دید.
وی با اشاره به اینکه در جنگ نرم یا همان تهاجم فرهنگ مهاجم علیه فرهنگ بومی یک منطقه، "تغییر سبک زندگی" افراد حتی در ذائقه غذایی و پوشاکی، ارتباطات درون خانوادگی و اجتماعی و ... هدف دشمن است، می گوید: متأسفانه کشور ما اکنون گرفتار این جنگ خاموش اما ویران‌کننده شده که مهم‌ترین و آشکارترین پیامدهای آن را می‌توان در ترویج فحشا، از هم گسیختگی خانواده‌ها و کم شدن ازدواج و مهم‌تر از همه شکاف بین نسل‌ها دید.
خسروبیک، با تأکید بر اینکه خانواده مهم‌ترین نهاد اجتماعی و تشکیل دهنده هویت افراد جامعه است، افزود: پدر و مادر در خانواده حکم نخستین مربیان تربیتی را بر عهده دارند که علاوه بر ایجاد نسل و تربیت و پرورش آنها وظیفه آماده ساختن فرزندان برای پذیرش نقش‌های مهمی چون نقش همسری و نقش‌های اجتماعی دارند.
این کارشناس مسائل اجتماعی تصریح کرد: اکنون که با به وجود آمدن برخی از شرایط که برخی اقتصادی و برخی هم فرهنگی است، الگوهای رفتاری و همچنین ساعات همنشینی والدین در کنار هم و حتی در کنار فرزندانشان کم شده است و آنها مختصا براورده کننده امور مادی فرزندان هستند چگونه می‌توان توقع داشت که والدین به وظیفه تربیت، پرورش و آماده‌سازی فرزندان برای قبول نقش‌های خانوادگی و اجتماعی، توجه کافی داشته باشند.
انتهای پیام/*
بازگشت به ابتدای صفحه