خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - گلستان : خدیجه پقه یکی از بانوان هنرمند شهرستان آق قلا است که ازسن هفت سالگی دست چپم را ازدست دادم و بعد از ترخص از بیمارستان با نگرانی های مادر مبنی بر اینکه دیگرنمیتوانی هیچ کاری انجام بدهی رو به رو شد. اما خدیجه با همان زبان کودکان به مادر گفت:« نگران نباش،من موفق خواهم شد.»
خبرنگار طنین یاس به سراغ این بانوی هنرمند از خطه گلستان رفته است و گفت وگویی صمیمی با او انجام داده :
او با بیان اینکه « هیچ سوادی ندارم اماتولیدکننده فرش-گلیم ونمدترکمنی هستم والان64سال سن دارم. و درشهرستان آق قلا-روستای کرد-زندگی میکنم، گفت: خانواده ام درکنارهم درتولید این محصولات بامن همکاری دارند،باوجوداینکه فرزندانم کارمندومعلم هستند.»

خدیجه خانم درباره حرفه یا تخصصی که در آن مشغول به فعالیت هستید توضیح بفرمایید؟
من ازهمان هفت سالگی که فرش وگلیم وسوزندوزی رایادگرفتم تاسن64سالگی این کارهارا انجام دادم.
ازسال90این تولیدات رابه صورت جدی شروع کردم وکم کم واردبازارشدم وازطرف ادارات درنمایشگاهها شرکت کردم واین کارباعث شدتاجایگاه خودرادربازاربیشترپیداکنم.
درابتداسرمایه چندانی نداشتم وبافروش محصولاتم نخ خریدم ومحصولات بیشتری تولیدکردم که بعدازصندوق کارآفرین وام اشنغال گرفتم تاکارم راتوسعه بدم وافراد دیگرراواردکارکنم.تاریخچه این علم یا هنر در ایران یا در منطقه جغرافیایی شما چقدر است ؟ آیا می توان گفت که این هنر یا هنر صنعت یا علم ایرانی است؟
تولیدفرش و...از زمان های قدیم درمنطقه ماتولیدمی شده واین هنرنسل به نسل انتقال پیداکرده که درزمان های قدیم زنان ودختران ترکمن هم به این حرفه هامشغول بودند،من هم باوجودنقصی که داشتم این حرفه رایادگرتم تاکمبودی نداشته باشم.
نمدمالی که دیگرتولیدنمی شددراین منطقه باورودفرش های ماشینی وموکت و...اما من توانستم باهمکاری میراث فرهنگی ،اولین کارگاه تخصصی رادراستان گلستان افتتاح کنم.
کارآفرینی مخصوصا در عرصه هنر همیشه به دنبال خود خاطرات تلخ و شیرین بسیاری دارد، برای مان تعریف کنید.
خاطره شیرین یاتلخ اینه که اوایل شروع کارم هیچ کس نمی دانست که من همه این هارابایک دست تولیدمیکنم،برایشان غیرقابل باوربودومن یک دارقالی کوچک داشتم وهرنمایشگاهی که می رفتم برای اثبات هنرم،کهخواستن توانستن استیامعلولیت محدودیت نیست،شرکت می کردم وهمه باتعجب خریدمی کردندومی گفتن این را ازشما یادگاری نگه می داریم تایادم باشدکه معلولیت محدودیت ندارد.

هرزمان که ازهر اداره ای استانداریامعاون اول رییس جمهور به استان می آمدند ،درنمایشگاه من را با این دارسحرلآمیزم دعتمی کردند تانقش های زیبا بادست وپای خودببافم. همه اینها باعث شد که من در برنامه های صدا و سیما شرکت کنم و رسانه ها نیز وارد این موضوع شدند که چطور امکان دارد یک خانم با یک دست کار انجام دهد و برنامه های من را در تلوزیون پخش کردند. روزنامه نگارها و مستند سازها و... هم با تعجب مشتاق بودند تا من را از نزدیک ببینند و به کل ایران معرفی نمایند. و این امر باعث شد تا در کارم سریعتر از آنچه که فکر می کردم رشد کنم.خان
برای نسل جوان یا کسانی که دوست دارند وارد عرصه کاری شما شوند چه پیشنهاد و راهکاری دارید که موفق تر عمل کنند؟
می توان گفت که اکثر جوانان چون تحصیلات دارند دوست دارند شغل دولتی داشته باشند و به امید اینکه یک روزی در یک اداره ای استخدام شوند تا آن زمان بیکار می مانند، این کار اشتباهی است آنها می توانندبا آموزش این هنر برای خودشان درآمدی کسب کنندو در کارهایشان موفق شوند به شرط اینکه با علاقه کارشان را ادامه دهند. فرزندان من در کنار تحصیلات کار صنایع دستی انجام می دهند برای همین میتوانم بگویم که همیشه موفق هستندچون زمان بیکاری از فارغ التحصیلی تا استخدامی حرفه ای داشتند و بعد از اینکه کارورز شدند نیز این حرفه را ادامه دادند.
اولویت اول شما به عنوان یک بانوی موفق کارآفرین یا بانوی فرهیخته علمی ،خانواده است یا تخصص تان و با وجود مشغله ئکاری زیاد چگونه توانسته اید بین این دو تعادل ایجاد کنید؟
همسر من پسرعمویم بود که با وجود نقص عضوم مرا انتخاب کرد و از آن موقع همیشه هوای من را در انجام کارها داشت و همکاری می کرد. 6 فرزند دارم که اکثر آنها تحصیلات لیسانس و فوق لیسانس دارند و شاغل (کارمند) هستند. و زمانی که همسرم پیشنهاد ازدواج را به من داد می دانست که هیچ کمبودی در زندگی ندارم واین را به چشم می دید که توانایی انجام تمام کارهایم را دارم و فرش و ... نیز می بافم ،و زمانی که برای اولین بار به نمایشگاه معرفی شدم شوهرم مرا با اشتیاق به آنجا برد و افتخار می کرد ،وقتی می گفتن با وجود معلولیتش چه استعدادی دارد . و همیشه و همه جا در کنارم با عشق و علاقه بود تا بتوانم به این موفقیت برسم و فرزندانم نیز همراه با خودم به این حرفه مشغول هستند و در نمایشگاه ها همکاری میکنند.

بازار فروش محصولات شما داخلی است یا خارج از کشور هم صادرات دارید و این حرفه شما چقد توانسته است ارز وارد کشور کرده و بطور مستقیم و غیر مستقیم اشتغالزایی کند ؟
اوایل کار وقتی محصول را تولید می کردم نیاز به بازار فروش داشتم و باید از یک جایی شروع می کردم و با حضور در نمایشگاه فروش داشتم و خیلی کم بود و کم کم به نمایشگاه های داخل استان و خارج از استان راه پیدا کرده و مشتری های بیشتری جذب کردم و اما گرانی مواد اولیه – فروش محصولات و ... دغدغه بیشتر هنرمندان است .
درخواست یا انتظاراتان از مسئولین کشور به ویژه مسئولینی که به صورت مستقیم با حرفه یا توانمندی شما در ارتباط هستند چیست ؟
در ابتدا تشکر کنم از تمام ارگان های دولتی که مارا حمایت می کنند. انتظارم این است که توجه بیشتری به هنرمندان داشته باشند که چون وقتی محصولی را تولید می کنند باید به فکرش فروش آن محصول نیز باشند . مسئولین می توانند با برگزاری نمایشگاه ها هنرمندان را دعوت نمایند تا محصولات خود را به فروش برسانند، و برای عیدی و کادو دادن و ... از محصولات هنرمندان نیز استفاده کنند. به فکر بیمه هنرمندان باشند – و شرایط دریافت تسهیلات را برای این افراد آسان تر نمایند.
حرف پایانی ؟
من با وجود معلولیتم توانسته ام اولین بانویی باشم که پلاک(نشان) ماندگار گرفتم . از طرف فرش زرین ،گره زرین گرفتم. شرکت تعاونی برتر انتخاب شدم، کارآفرین برتر نیز انتخاب شدم. غرفه برتر در نمایشگاه های بین الملی و 500 نفر آموزش دادم. 60 نفرنیز در کنار من مشغول به کار هستند.
انتهای پیام/*