|
یادداشت / میلاد خرسندی |
|
ولنگاری فرهنگی به چه معناست؟ |
|
|
|
ولنگاری فرهنگی یعنی،
یعنی فضای مجازی کشور در نهایتِ یله و رها بودن به سر می‌برد و دشمنان به سادگی روی ذهن و روح مردم اثر می‌گذارند و پروژه‌ی شبکه ملی اطلاعات روی زمین مانده است. یعنی منابع تحقیقاتی و کتب دانشگاهی ما، در بسیاری از موارد ترجمه کتاب‌ها و آثار خارجی‌ست و پالایشی روی آن‌ها صورت نگرفته و دانشجویان و نخبگان ما از مبانی و علوم غربی تغذیه می‌کنند. |
|
|
البرز، میلاد خرسندی فعال رسانه ای در یادداشتی اختصاصی برای "طنین یاس" به تحلیل ولنگاری فرهنگی پرداخت و نوشت: یعنی نظارت کافی بر بازار پوشاک و البسه مردم (تولیدات داخلی و خارجی) وجود ندارد و لباس‌های ضدفرهنگ ایرانی-اسلامی به راحتی در دسترس مردم است.
یعنی تعداد زیادی از فیلم‌های سینمایی و سریال‌های خانگیِ مجوز داده شده توسط وزارت ارشاد و نهادهای وابسته، پرچم‌دار عادی‌سازی فحشا و بدحجابی هستند.
یعنی فضای مجازی کشور در نهایتِ یله و رها بودن به سر می‌برد و دشمنان به سادگی روی ذهن و روح مردم اثر می‌گذارند و پروژه‌ی شبکه ملی اطلاعات روی زمین مانده است.
یعنی منابع تحقیقاتی و کتب دانشگاهی ما، در بسیاری از موارد ترجمه کتاب‌ها و آثار خارجی‌ست و پالایشی روی آن‌ها صورت نگرفته و دانشجویان و نخبگان ما از مبانی و علوم غربی تغذیه می‌کنند.
یعنی در تولید پویانمایی‌ها و بازی‌های ایرانی ضعف فراوانی داریم و در این زمینه‌ها معمولاً مصرف‌کنند‌ه تولیدات غربی هستیم.
یعنی محصولات فرهنگی و لوازم تحریرِ کودکان و نوجوانان ما از نمادهای ایرانی-اسلامی تهی و پر از نمادهای غربی است!
یعنی نهادهای فرهنگی ما همچون حوزه علمیه از ضعف‌های عمیقِ ساختاری و مدیریتی رنج می‌برند و در ساختار برخی نهادهای فرهنگیِ جامعه شاهد نفوذ فیزیکی و گفتمانی هستیم .
یعنی آموزش‌وپرورش شاید در بحث آموزش عملکرد نسبتاً خوبی داشته باشد، ولی در موضوع پرورشِ دانش‌آموزان ضعف‌های فراوانی دارد که در این مجال فرصت پرداختن به آن نیست.
نکته‌ی مهم آن‌جاست که در این روزها، ثمره‌ی این ولنگاری فرهنگی را در کف جامعه و رفتار برخی جوانان و نوجوانان به خوبی می‌توان دید و به نظر می‌آید، باید یک انقلاب فرهنگی در تفکرات، برنامه‌ریزی‌ها و اعضای «شورای‌عالی انقلاب فرهنگی» و نهادهای فرهنگی ما صورت بگیرد تا بتوانیم به اصلاح مسائل فرهنگی کشور امیدوار باشیم.
انتهای پیام/ |