کد خبر: 192764 تاريخ انتشار: 1403/02/12 - 08:45
یادداشت
معلم؛ باغبان بذر دانش
اکنون قلم به دست گرفته ام که از تو دم بزنم از عَلّمَ الاِنسانَ مالم یَعلم... اما چه بخوانمت ای موهبت خدا که مرا بنده ی خویش کرده ای، ای کشتی نجات مرا که نه همه ی جهان را زنده و بدین جا رسانده ای...
به گزارش خبرگزاری زنان ایران در همدان، نویسنده صالح آبادی الهام عبدی در یاداشتی با موضوع مقام معلم نوشت:
برپا.....!
برآسمان دل کویری ما که قدم گذاشتی، ابرهاباکوله باری از مهر جمع شدند، لب که گشودی ازکلامت نور بارید، قطره قطره باران معرفت برسرمان جاری شد، شهد شیرین کلامت که برجان نشست مثل لاله های واژگون سربلند کردیم، میان آن همه تاریکی سرکه هیچ بالای قله ها قد علم کردیم...
ای باغبان عشق، بذر دانشت راکه بر زمین بایردلمان پاشیدی حاصلخیزگشت، زکات علمت جواب داد.
برجا......!
بنشین و ببین که چگونه الفبای روشنی ات هنوز برگوش جانمان آویخته است، هنوز هجی می کنیم آب، بابا و مهربانی را ومی سازیم با آن جمله دین و دنیا و آبادی را....
با الف، ایبروتینیب، آلتیلاز، اکتوفرون...
با ب، بسم الله گفتیم و برکت ساختیم.
با فوت کوزه گری ات ای جان، فجر و زلزال وفلق ساختیم ..
باری برد و باخت ها داشتیم ...
یادش بخیر...
در کلاست هر که شدحاضر اکنون غایب است، مصطفی احمدی روشن، فخری زاده، تهرانی مقدم شاهد است... برد با دانایان و باخت هرکه جاهل است...
نقطه... برگردیم... موضوع تو بودی ک رسیدیم به سرخط ...
معلم...
اکنون قلم به دست گرفته ام که از تو دم بزنم از عَلّمَ الاِنسانَ مالم یَعلم... اما چه بخوانمت ای موهبت خدا که مرا بنده ی خویش کرده ای، ای کشتی نجات مرا که نه همه ی جهان را زنده و بدین جا رسانده ای...
در شکوه مقامت در قاموس هستی چه بنویسم.
امتحانی ست!
هرچه فکرکردم کاغذ کم و کلمات کوه شدند، آمدم بنویسم شغل انبیا، مقام والا ...
گفتند وقت تمام و برگه ها بالا...
✍️ الهام عبدی