|
|
|
زنان بستر سازان بسط و گسترش گفتمان انقلابی |
|
|
|
مسئلة زن در تاريخ ايران در برهه هاي مختلف ابعاد و زواياي گوناگوني داشته است که در دل تاريخ تحولات ايران مي توان ردپاي قرائت هاي گوناگون پيرامون آن را يافت. |
|
|
مسئلة زن در تاريخ ايران در برهه هاي مختلف ابعاد و زواياي گوناگوني داشته است که در دل تاريخ تحولات ايران مي توان ردپاي قرائت هاي گوناگون پيرامون آن را يافت.
در تحليل کلي، آنچه مشهود است؛ وجود دو رويکرد غالب در ارتباط با مسئله زن در لايه هاي هويتي و نقش آفريني است: رويکرد متأثر از سنت و نگاه سنتي به زن و رويکرد متأثر از نگاه به اصطلاح مدرن و غربي به زن. دستاورد هريک از اين رويکردها تعريف زن به عنوان ابژه(در رويکرد سنتي) و سوژه 2(در رويکرد مدرن) بوده است. اما نکتة مهم و اساسي ميزان ارتباط و نسبت ميان اين دو رويکرد با ويژگي ها و مختصات زيستي، اجتماعي و فرهنگي زن ايراني مسلمان است.
پرسش اساسي در اين حوزه اين است که؛ آيا هويت زن به عنوان ابژه فقط ذيل خانواده تعريف مي شود يا اينکه هويت زن به عنوان سوژه اي مستقل از خانواده و با رويکرد فردگرايي و متمرکز بر پيشرفت و حضور اجتماعي تبيين مي شود؟ انقلاب اسلامي مدعي پاسخ مناسب به اين پرسش بوده است، زيرا کليشه هاي موجود را شکسته است. درحقيقت، انقلاب اسلامي با تکيه بر بنيان هاي فکري شيعي توانست تفکر و تعقل اجتماعي در لايه عموم مردم را فعال کند و بر اين اساس فهمي جديد از مديريت اجتماعي را عرضه کند که در آن مردم صاحب حکومت شناخته شوند و بنابر اصل اراده و اختيار، در ذيل جهان بيني الهي، تغيير و تحولات اجتماعي را رقم بزنند؛ رويکردي که مسئوليت افراد را در قالب جهاني و تاريخي تعريف مي کند. انقلاب اسلامي مدعي است در موضوع زن بيشترين قرابت با مختصات زن ايراني مسلمان را دارد و وقوع انقلاب به خلق هويتي نوين از اين زن در دوران انقلاب و بعد از آن در دوران دفاع مقدس منجر شد.
در شکل گيري و استمرار اين جريان، امام خميني و آيت الله خامنه اي به عنوان نظريه پردازان انقلاب و خلق کنندگان هويت نوين زن محسوب مي شوند. در اين مسير، رهبر انقلاب، به عنوان هدايت کنندة انقلاب طي سه دهة گذشته، جريان انقلاب را در مسير مورد نظر حفظ کرده و در اين ميان حرکت تعريف شدة انقلاب در منظومة فکري ايشان و در يک نظم منطقي و نظام مند و منسجم دنبال شده است.
انتهای پیام/* |