کد خبر: 194476 تاريخ انتشار: 1403/03/24 - 14:48
از ویژگی های شهر دوستدار کودک تا آسیب های آپارتمان نشینی در رشد کودکان
یک پژوهشگر برتر در حوزه آموزش هنجارهای فرهنگی به نوجوانان گفت: شهر دوستدار کودک شهری برای همه و شهری خلاق و سالم است.
استان سمنان، سپیده ملایری، پژوهشگر برتر در حوزه آموزش هنجارهای فرهنگی به نوجوانان و استاد مدعو دانشکده هنر دانشگاه دامغان در همایش خانواده، فرزندآوری و جوانی جمعیت گفت: شهر بستر ایجاد رفتار معقول است. شهر دوستدار کودک، شهری برای همه و شهر خلاق و سالم است. اگر ما رویکردمان را در قبال مدیریت شهری، معماری و شهرسازی تغییر ندهیم بدلیل عدم استفاده از توان بالقوه بسیاری از کودکان در مناطق کم برخوردار، روند توسعه ملی ضعیف خواهد شد.
وی افزود: در شهر دوستدار کودک، کودکان و نوجوانان اثر تصمیم‌گیری خود را در شهر می‌بینند. از فضای سبز بهره‌مند می‌شوند. حس تعلق و همبستگی نسبت به جامعه دارند. برای دم دستی‌ترین شادی‌های خود مانند بُرد تیم ملی، مسابقات و تیم‌های مورد علاقه خود یا هر شادی دیگری فضایی امن و ایمن برای گردهمایی و برون‌ریزی هیجانات دارند.
این پژوهشگر عنوان کرد: شهر دوستدار کودک به فضاهای غیر رسمی کودکان برای بازی که حوزه‌های تعامل کودک است مانند (محله، کوچه و گذر...) اصالت می‌دهد.
ملایری افزود: در قرآن به شهری که شهروند پاک تربیت کند به (والِد و ماوَلد) یاد کرده است. آیا ساختمان‌های اشرافی و لوکس و مصرفی و بساز و بفروشِ گران می‌تواند شهروند پاک تربیت کند؟ اصل مهم اسلام شَرف‌المکان بالمَکین هست: شرف یک مکان و شهر به شهروندانش است با برقراری رابطه انسانی.
وی بیان کرد: بلد امین بودن شهر به معنای امنیت مادی و معنوی در شهر، عدم تسلط ساختمان‌ها برهم، حفظ حریم، نور، سایه، آفتاب، کوران باد، عدم اغواگری، تفاخر و .... است.
این پژوهشگر اظهار کرد: محله محوری و احیای محلات نقش سلول زنده در شهر را دارد. در کاهش بزهکاری، کاهش انزوای اجتماعی، افزایش میزان رضایتمندی، رشد شناختی کودک موثر است. نشاط حلقه مفقوده شهرهاست.
ملایری گفت: سرزمین ایران از دیرباز محل تاخت و تاز و تهاجم دشمنان مختلفی بوده است و همین سبب روحیه محافظه‌کاری در مردم شده و از طرفی نشاط را هم نشانه سبک‌سری افراد تلقی می‌کنیم. رابطه دیرینه شهر با نشاط در اندیشه‌های سقراط دیده می‌شود. امام علی (ع) می‌فرمایند: شهر خوب شهریست که بتواند تو را حمل کند.
وی به آسیب‌های آپارتمان‌نشینی اشاره کرد و گفت:مشکلات ارتباطی و کاهش خلاقیت کودک و رشد طبیعی ذهنی کودک، انزوای کودک و کاهش بازی‌های دسته‌جمعی، پناه بردن به بازی‌های ویدیویی، افزایش خشونت، عدم تحرک و فقر حرکتی، چاقی، خستگی مزمن، کاهش سرمایه استخوانیِ کودک و سندروم بیماری بَنا مانند تهویه نامناسب که به بروز سردرد منجر می‌شود، بروز پرخاشگری، کاهش ارتباط با آسمان و زمین و افزایش رفتار کوچه‌روی و پرسه‌زنی و حذف صداهای طبیعی (که آرام‌بخش هستند و قابلیت ماسکه کردن دارند) از جمله این آسیب هاست.
ملایری گفت: استفاده از عایق‌های مختلف در آپارتمان‌ها بر سیستم عصبی تاثیرگذار است از طرفی عدم استفاده درست یا ناقص از عایق‌ها به ناامنی حریم خصوصی و تنش حاصل از آن دامن می‌زند. فقدان نور کافی موجب عدم تنظیم هیجان شده، اضطراب را افزایش می‌دهد.
وی بیان کرد: کاهش قلمروهای خصوصی و تنگ شدن عرصه‌های خصوصی، روابط را به عرصه‌های عمومی هدایت می‌کند.
این پژوهشگر تصریح کرد: شهر فقط ساخت و ساز نیست یا انبار کالا! نماد و المان، بنا، میدان، رنگ و .... مسائل فرعی‌تر نسبت به هویت، خاطره جمعی، تعلق خاطر و حافظه تاریخی هستند.
ملایری بیان کرد: بجای گسترش سازه‌های فیزیکی برای توسعه گردشگری؛ آموزش و گسترش رفتار مدنی را در اولویت قرار دهیم.
وی گفت: شهر فضای انسانی است که روابط فردی، خانوادگی، اجتماعی در آن بوجود می‌آید. در قوام و شکل‌گیری آن همه حوزه‌های علوم انسانی مستقیم و غیر مستقیم تاثیر گذار هستند.