|
یادداشت |
|
چگونه صلح امام حسن(ع) توانست زمینه را برای قیام حسینی(ع) آماده کند |
|
|
|
دوران صلح امام حسن(ع) دوران آمادگي و تمرین تدریجي امت براي جنگ با حکومت فاسد اموي به شمار مي رفت تا روز موعود، روزي که جامعه اسلامي آمادگي قیام داشته باشد فرا رسد. |
|
|
به گزارش خبرگزاری زنان ایران در همدان، سیما یونسی به مناسبت سالروز شهادت امام حسن(ع) طی یاداشتی نوشت: شرایط کوفه در زمان امام حسن(ع) بسیار متفاوت بود هنوز چهره واقعی معاویه برای مردم آشکار نشده بود. نا امنی به حدی بود که امام حسن(ع) در منزل خود نیز امنیت نداشت مرتب مورد سو قصد قرار می گرفت تا جایی که نماز را هم با زره اقامه می کردند با این حال چندین بار مورد سو قصد قرار گرفتند. از سوی دیگر همراهی خوارج با معاویه و فرماندهان نالایق که در اندک زمانی خود را به معاویه فروختند و همچنین افزایش تعداد نفوذی ها حتی در منزل امام(ع) قیام برعلیه معاویه را غیر ممکن می کرد.
با گذشت زمان حوادث وحشتناکی که در دوران معاویه صورت گرفت، مردم عراق را سخت تکان داد و آنها را از رخوت و سستي در آورد و ماهیت اصلي حکومت اموي را تا حدي آشکار نمود.
در همان حال که روساي قبائل از آثار و منافع پیمان صلح امام حسن(ع) بهرهمند مي شدند و از بذل و بخشش‌های معاویه برخوردار مي گشتند، مردم عادي عراق کم کم به ماهیت اصلي حکومت بیدادگر و خودکامه معاویه که با پاي خود به سوي آن رفته و به دست خود آن را تثبیت کرده بودند، پي مي بردند.
مردم عراق هر گاه به یاد زندگاني در روزگار علي(ع) مي افتادند، اندوهناک مي شدند و از آن سستي که در حمایت از علي(ع) نشان داده بودند، اظهار پشیماني مي نمودند و نیز از صلحي که میان ایشان و مردم شام افتاده بود، سخت پشیمان بودند. آنان چون به یکدیگر مي رسیدند، همدیگر را سرزنش مي کردند و از یکدیگر مي پرسیدند که چه خواهد شد و چه باید کرد؟ هنوز چند سالي نگذشته بود که نمایندگان کوفه میان آن شهر و مدینه براي دیدار حسن بن علي(ع) و گفتگو با او و شنیدن سخنان وي به رفت و آمد پرداختند.
بنابراین دوران صلح امام حسن(ع) دوران آمادگي و تمرین تدریجي امت براي جنگ با حکومت فاسد اموي به شمار مي رفت تا روز موعود، روزي که جامعه اسلامي آمادگي قیام داشته باشد فرا رسد.
روزي که امام حسن(ع) صلح کرد، هنوز اجتماع به آن پایه از درک و بینش نرسیده بود که هدف امام(ع) را تأمین کند. آن روز هنوز جامعه اسلامي اسیر زنجیرهاي آمال و آرزوها بود آمال و آرزوهایي که روح شکست را در آنها تزریق کرده بود.
از این رو هدفي که امام حسن(ع) تعقیب مي کرد این بود که:
۱. افکار عمومي را براي قیام بر ضد حکومت اموي آماده کند.
۲. به مردم فرصت دهد تا خود بیندیشند و به حقایق اوضاع و ماهیت حکومت اموي پي ببرند، به ویژه آنکه اشاراتی که حضرت مجتبي(ع) به ستمگری ها و جنایات حکومت اموي وزیر پا گذاشتن احکام اسلام مي نمود، افکار مردم را کاملاً بیدار مي کرد.
کم کم این آمادگي قوت گرفت و شخصیت هاي بزرگ عراق متوجه حسین بن علیه السلام شدند و از ایشان خواستند که قیام کند.
پس از شهادت حضرت مجتبي(ع) که حسین بن علي(ع) امامت را عهده دار بود، خبر جنایت هاي معاویه بلا فاصله در مدینه طنین مي افکند و محور بحث در اجتماعاتي مي گشت که حسین بن علي(ع) با شرکت بزرگان شیعه در عراق و حجاز و مناطق دیگر اسلامي تشکیل مي داد. براي نمونه هنگامي که معاویه «حجر بن عدي» و همراهان او را کشت، عدهاي از بزرگان کوفه نزد حسین(ع) آمده جریان را به حضرت خبر دادند و پخش این خبر موجي از نفرت در همه افراد با ایمان برانگیخت.
این مطلب نشان مي دهد که در آن هنگام جنبش منظمي بر ضد حکومت اموي شکل مي گرفت که مبلغین و عوامل موثر آن همان پیروان اندک و صمیمي امام حسن(ع) بودند که حضرت با تدبیر هوشمندانه خویش جان آنان را از گزند قشون معاویه حفظ کرده بود. هدف این گروه این بود که با تبیین و یاد آوری جنایاتي که در سراسر دوران حکومت معاویه موج مي زد، روح قیام را در دل هاي مردم برانگیزند تا روز موعود فرا رسد!
نتیجه این شد که اقدام به دعوت امام حسین(ع) به کوفه کردند. هرچند در اندک زمانی با وعده و وعید های یزید یا ترس پشت امام ع را خالی کردند. ابا عبدالله الحسین(ع) باید برای قیام می آمدند در غیر این صورت بهانه ای می‌شد می گفتند ما امام(ع) دعوت مردم را پاسخ ندادند در صورتی که ما آماده قیام بودیم .
ضمنا اعمال نامشروع یزید امر به معروف و نهی از منکر را واجب کرده بود.
پس جریان و تفکر امام حسن(ع) تفکر جامعه را آماده کرد و زمینه قیام ابا عبدالله الحسین(ع) را به شایستگی فراهم نمود. |