کد خبر: 197921 تاريخ انتشار: 1403/06/25 - 12:26
یادداشت / عصمت دهقانی
مادرانی که شهید می‌زایند
مادرانی که همیشه شهید و زخمی داده اند، اما این موضوع باعث نشده است به زایش و پرورش فرزندانی که در پیشانی‌شان مهر شهادت حک شده توجه نکنند.
از لرستان: ۷ اکتبر ۲۰۲۳ روزی که دلاور مردان «حماس» قدم در وادی جهادی نهادند که خواب را از چشمان اسرائیلی‌های غاضب ربود. آن هم در روزگار سکوت آدمیت در هیاهوی زمان. اما شهادت سرآغاز زندگی مردانی است که غیرت را در میان معرکه‌ها رقم زدند. مردمانی که جرمشان مقاومت است و به‌خاطر پس گرفتن سرزمینی که سال‌ها پیش غاصبانه اشغال شد، در مقابل سربازان اسرائیلی ایستادند، همین مردمان چنان در طلب آزادگی کوشیدند که لرزه بر اندام ابرقدرت‌های پوشالی انداخته‌اند. این شجاعت، ایمان، عشق و آزادگی از زمانی که در بطن مادران خود بوده اند، با گوشت و خونشان آمیخته شده است.
آری! نقش مادران فلسطینی در این روحیه ایستادگی بی‌بدیل است و قلم‌ها از پرداختن به همه‌ی ابعاد زندگی این اسطوره‌های مقاومت، عاجر هستند. مادرانی که حتی با وجود جسم فرزند شهید در آغوش‌شان، لحظه‌ای در راهی که انتخاب کرده اند، تردید به دل راه نمی‌دهند و راضی به رضا و تقدیر الهی هستند.
ایمان و توکل عمیق و ریشه‌ای مادران فلسطینی، خلق صحنه‌های بی‌نظیر از ایستادگی و مقاومت مردمان سرزمین زیتون را به نمایش گذاشته است.
اگر چه موشک‌ها هر لحظه زندگی آنها را ویران می‌کند و تمام هستی‌شان در یک چشم بر هم زدن زیر تلی از خاک دفن می‌شود، اما رجز خوانی آمیخته با حجب و حیا و همچنین تربیت فرزندانی چنان حماسه آفرین چیز‌هایی را به یاد ما می‌آورد.
درست است که مادران ایرانی نیز هشت سال دفاع مقدس را در کارنامه درخشان کشورمان دارند، اما منکر تاثیر تهاجم فرهنگی و جنگ ترکیبی- شناختی بر روی برخی از خانواده‌ها نیستیم. مادران ایرانی نیز برای زنده نگه داشتن ارزش‌ها و انتقال آنها به فرزندانشان خیلی زحمت می‌کشند؛ مطالعه می‌کنند، دغدغه‌هایی برای رشد و آگاهی مادران برای تربیت فرزندان وجود دارد. در جلسات مشاوره حضوری و ویدئوکنفرانس‌ها و درلابه لای سطور کتاب‌های کمک آموزشی با عناوینی مانند: «چگونه مادر توانمندی باشیم»، «فرزندانمان را چگونه تربیت کنیم» و... دائم دنبال رشد و آگاهی برای انسان و والد خوب بودن هستند. مادرانی که کلاس مشاوره می‌روند تا یاد بگیرند چگونه به فرزندان خود صبوری، تعامل، مدارا یاد بدهند تا مثلاً وقتی هم کلاسی اش، مداد پاکنش را بر داشت، چکار کند!
مادرانی که به نزد فلان مشاور و بهمان روانشناس می‌روند تا یاد بگیرند با چه اصولی می‌شود فرزندان شاد تربیت کرد تا وقتی کافه و شهربازی می‌برندشان آنها، شاکی نباشند. تا توی اتاق پر از اسباب‌بازیشان لذت شاد بودن را بچشند و از جشن تولد‌های آن‌چنانی راضی! خلاصه با گذراندن دوره‌های آموزشی کارگاه «مادر شاد و کودکان سالم» تازه متوجه می‌شوند تربیت کار آسانی نیست!
اما مادران فلسطینی خیلی چیز‌ها را در مادران آزاده ایران و جهان زنده کردند. وقتی تصاویری را از ددمنشی و خوی وحشی‌گری متجاوزان صهیونیست از تلویزیون و صفحات فضای مجازی می‌بینیم؛ ساختمان‌های چند طبقه که در چشم برهم زدنی به تلی از خاک تبدیل می‌شوند، جنازه‌های کودکان و نوزادان بر روی دستان پدر و مادر که تداعی کننده صحنه‌هایی از کربلا است؛ زمانی که امام حسین (ع) پیکر بی‌جان علی اصغر شش ماهه اش را بر روی دستان خود رو به آسمان می‌گیرد، کودکانی که در بازی‌های کودکانه‌شان تابوت شهیدی را حمل می‌کنند و شهید بودن به بازی‌های آنها هم راه یافته است، دیدن عکس و فیلم مادرانی که با ماژیک اسم کودک دلبندشان را روی دستش می‌نویسند که اگر زمانی شهید شد که دیگر کسی از خانواده اش زنده نبود، این اسم هم از آمار ثبت احوال شهرشان کم شود. مادرانی که وقتی روی سرشان چند تن بمب می‌ریزند، وقتی عزیزانشان، تازه داماد‌ها و تازه عروس‌هایی که پرپر می‌شوند، وقتی دنیا دارد به این جنایت‌ها در سکوت کامل نگاه می‌کند، صبورانه پای اتفاق‌هایی مانده اند که تصورش هم خیلی سخت است. آنها نشان دادند که ایمانی دارند مستحکم و وسط این نسل‌کشی وحشیانه، قد خم نمی‌کنند.
تلاش مادران برای زنده مان نیست بلکه برای دلیرانه ایستادن و رسیدن به نصرت یقینی است. مادرانی که از وطن خود رانده شده اند، در قصه‌های شبی که برای کودکان می‌گویند، از دیوار‌ها و همسایه‌ها می‌گویند، از رسم و رسوم‌ها می‌گویند، از درختان زیتون می‌گویند، از روزی می‌گویند که برخواهند گشت حتی اگر خاطرات کودکی دیگر لای آن دیوار‌ها نباشد.
مادرانی که همیشه شهید و زخمی داده‌اند، اما این موضوع باعث نشده به زایش و پرورش فرزندانی که در پیشانی‌شان مهر شهادت حک شده است توجه نکنند.
در خانواده‌های فلسطینی به‌ندرت تعداد فرزندان یک یا دو تا می‌باشد. همه خانواده‌ها ازپنج یا شش نفر بیشتر هستند. التزام به خانواده یکی از مشخصه‌های خانواده‌های فلسطینی است و این یعنی اینکه حتی اگر از جنگ خسته شده اند، نا امید نیستند.
شنیده ام فلسطینیان در سال یک روز خاص دارند در مدرسه که هر دانش‌آموز باید در آن روز برای همکلاسی‌هایش روستا و اصالتش در شهری که اکنون در سرزمین‌های اشغالی است را توصیف کند. شهرشان با چه خوراکی و مشخصاتی معروف است؟ از اول دبستان باید این ارائه را داشته باشند تا درس و مشق روز‌های کودکی را به بزرگسالی طوری گره بزنند که به فکر باز پسگیری سرزمینشان باشند.
بخش مهمی از آموزه‌های مادران حماسه آفرین فلسطین به مسائل ملی و مذهبی برمی‌گردد. آنها وظیفه خود می‌دانند که دروغ «سرزمین موعود» که صهیونیست‌ها ساخته‌اند را بر ملا کنند؛ چون دین اسلام آخرین و کامل‌ترین دین است و بیت‌المقدس نخستین قبله است. مسلمانان صاحب این سرزمین و... اینجا حق آنهاست. آنها با این عقیده و ایمان کودکان‌شان را بزرگ می‌کنند.
در وصف فرزندانی با روحیه مقاومت پروراندن همین بس که بدانیم، حتی برای مادران مهم است که فرزندانشان نام شهدا را هم به‌خوبی به یاد بسپارند؛ نه فقط نام، بلکه تاریخ و محل شهادت آنها را و حتی نوع اقداماتی که در راستای مقابله با تجاوز رژیم صهیونیستی و نابودی این رژیم غاصب انجام داده که منجر به شهادتش شده را نیز به‌خاطر بسپارند و به عنوان یک الگو از سیره و روش شهدا بهره‌مند شوند.
انتهای پیام/*