|
|
|
تغذیه سیاسی اصلاح طلبان از یک خودکشی / انزوا عاقبت نظریه پرداز « اسب تروا» |
|
|
|
سال ها بود که اصلاح طلبان فردی به نام «ابراهیم نبوی» را فراموش کرده بودند اما به یکباره بعد از مرگی که با گویا با خودکشی رقم خورده است و مرثیه سرایی و سوگواری و یادها و خاطرات را زنده می کنند. |
|
|
امیر حمزه نژاد: سال ها بود که اصلاح طلبان فردی به نام «ابراهیم نبوی» را فراموش کرده بودند اما به یکباره بعد از مرگی که با گویا با خودکشی رقم خورده است؛ چنان مرثیه سرایی و سوگواری و یادها و خاطرات را زنده می کنند و علم مظلوم نمایی سیاسی برافراشته اند که گویی از سوابق این فرد که بساط روزنامه نگاری بی قاعده با هجوگویی های شبه انگیز را پهن کرده بود، بی خبرند.
فردی که هنرش التهاب آفرینی ذیل «روزنامه نگاری التهاب» در رسانه های چون جامعه و روزنامه زن در ایران بود و میان همپالگی های سیاسی اش خریدار داشت بعد از خروج از کشور از چشم همین جماعت هم افتاد تا زمانی که از سر فراموشی و بی در کجایی دست به خودکشی زد.
نسل روزنامه نگاری که شبه انگیزی و تشویش اذهان عمومی می کرد جای خود را به افرادی در جراید اصلاح طلب داد که حالا لیدری اغتشاشات را برعهده دارند. روزنامه نگاری بی سر و ته و طنزنگاری بی قاعده افتراآمیز و بی مبنا. روزنامه نگاری که مستدل و با اطلاعات دقیق و ادله کافی حرف نمی زند فقط هر چه می خواهد به ناف ژورنالیست بودن می‌بندد که همین عامل سطحی نمایی روزنامه نگاری شد تا برخی آن را دریای بدون عمق بخوانند.
خود نبوی درباره همین شیوه روزنامه نگاری اصلاحات در نامه تندی که «شادی صدر » دیگر عنصر ضدانقلاب که همکار روزنامه زن بود، نوشت:«در آن روز (دوره اصلاحات) همه تسمه پاره کرده بودیم. مسعود بهنود می‌گفت همه با هم از چراغ‌قرمز رد نشویم... بعد از انقلاب حتی در بدترین شرایط سانسور مثل زمان شاه نشد.» (۱۳۹۹)
افرادی که روزگاری در فضای رادیکالی جناح اصلاح طلب فعالیت ژورنالیستی خود را با چاشنی آنارشیستی ادغام کرده بودند و بعد از اقداماتی علیه امنیت و منافع ملی از کشور فرار کردند کم نیستند. ذخیره ای که اصلاحات می تواند برای همین مظلوم نمایی ها بعد از فوت شان حساب ویژه باز کند و مانند ابراهیم نبوی مرگ آنان را نیز با فاکتور سیاسی حساب نماید.
افرادی چون نبوی که در خارج نیز به اقدامات خود در رسانه‌های ضدانقلاب ادامه دادند اما نه تنها مورد اقبال قرار نگرفتند بلکه روز به روز ناامیدتر نسبت به فعالیت های خود شدند و دست به خودکشی زدند.
نبوی در بحبوحه حوادث سال ۸۸ سناریو «اسب تروا» را نوشت که طی آن قرار بود حامیان فتنه لابه‌لای جمعیت تظاهرات‌کننده بروند و در وقت مقتضی چفیه‌ها و نمادهای مذهبی را کنار نهاده و به نفع فتنه شعار دهند اما هیچ‌وپوچ بودن حامیان فتنه باعث ضرب‌المثل شدن سناریوی مذکور به‌عنوان «درازگوش تروا» گردید. همین موضوع سبب شد تا نبوی بیشتر به حاشیه برود و از سوی ضدانقلاب به‌عنوان نفوذی یاد شود.
این افراد که پیشتر خودکشی سیاسی کرده بودند با مجموعه اقداماتی علیه کشور سعی کردند که همین حرفه را با دست باز تری در خارج از کشور انجام دهند اما هر روز بیشتر تهی و ناامیدتر شدند.
جالب است که اصلاح طلبان با وجود سابقه ضدملی میهنی این فرد از وی بعد از مرگش به نیکی یاد کرده اند و حتی « آذر منصوری» رییس جبهه اصلاحات برای وی که عامل رسانه های ضدانقلابی چون رادیو زمانه و صدای آمریکا بود مرثیه سرایی کرده است. موضوعی که نشان از عقبه سیاسی این جریان دارد که به هم متصل هستند و با هم همپوشانی دارند.
اعضای تحریریه روزنامه زن که فائزه هاشمی درباره سرنوشت آنان می گوید: «عده‌ای در جاهای دیگر مشغول شدند اما اغلب در خارج از کشور مشغول به کار شدند. فرناز قاضی‌زاده و فرج بال افکن برای بی‌بی‌سی کار می‌کنند و آقای بهنود و ابراهیم نبوی هم خارج از ایران کار می‌کنند. علی‌اصغر رمضان‌پور سردبیر ایران اینترنشنال و کاملیا انتخابی فرد سردبیر ایندیپندنت فارسی است.»
نکته مهمتر تغذیه سیاسی اصلاح طلبان با استفاده از فضاسازی از مرگ این فرد ضدانقلاب بود که دستی بر آتش برخی التهابات داشت. افرادی که به امید براندازی به اردوگاه ضد انقلاب پیوستند و با ناامیدی صرف به زندگی خود پایان دادند. سرنوشتی که بیشتر به یک درس آموخته سیاسی می ماند که چگونه فردی که قصد داشت با پشت پا زدن به ارزش های کشورش خود را بالا بکشد اینچنین زمین خورد.
انتهای پیام/* |