|
|
|
یادگار عشق و ایمان در ویرانی/ تخریب بقیع: زخم عمیق بر پیکره تاریخ اسلام |
|
|
|
بقیع، نامی که با عطر خاک صحابه و خاندان پیامبر(ص) گره خورده است، اکنون به نمادی از غم و اندوه تبدیل شده است. تخریب این مکان مقدس، نه تنها ویرانی تاریخ، بلکه زخم عمیق بر دل‌های مسلمانان است. |
|
|
از کرمانشاه ، غزل کتیرایی در یاداشتی درباره بقیع نوشت:
بقیع، نامی که با خاکِ عطرآگینِ صحابه و خاندان پیامبر(ص) عجین شده است، نامی که حالا با بغض و حسرت بر زبان جاری می‌شود. بقیع، باغی از یادها و خاطرات است؛ جایی که هر سنگ و خاک آن، داستانی از عشق و ایمان را روایت می‌کند.
تخریب بقیع، نه تنها ویرانیِ گورستانِ مقدسی است که پیکر پاک یاران پیامبر را در خود جای داده، بلکه تخریبِ بخشی از تاریخ و هویت اسلامی است. تخریب آن، نه تنها از بین بردن بناهای تاریخی، بلکه نابود کردن پیوندهای معنوی و روحانی است که نسل‌ها را به هم متصل می‌کرد. این مکان، نماد وحدت و همبستگی مسلمانان بود و حالا با ویرانی‌اش، دل‌ها را می‌شکند و روح‌ها را آزرده می‌سازد.
سنگ قبرهایی که روزگاری نشان از ایمان، فداکاری و عشق به پیامبر(ص) داشتند، به خاک و خون کشیده شدند و جای خود را به ساختمان‌هایی بی‌روح دادند. خاک بقیع، شاهد سکوت غم‌انگیزِ گمشده‌هایی است که دیگر صدایشان به گوش نمی‌رسد. هر قدم در آن خاک مقدس، صدای هق‌هق تاریخ را زمزمه می‌کند،
در دل شب‌های تار، وقتی سکوت بر بقیع حاکم می‌شود، گویی صدای اشک‌های عاشقان و دلسوختگان به گوش می‌رسد. آن‌ها که در جستجوی آرامش و نزدیکی به اهل بیت (ع) بودند، حالا با دلی پر از غم و اندوه، به ویرانه‌های بقیع می‌نگرند. تخریب بقیع، نه تنها یک عمل فیزیکی، بلکه یک زخم عمیق بر پیکره تاریخ و فرهنگ اسلامی است.
بقیع داستان رنج و اندوهی که هنوز بر دل‌های مسلمانان باقی است. امروز، بقیع یادآور این حقیقت دردناک است: آرامش ابدی هم می‌تواند در معرض نابودی قرار گیرد. . این مکان مقدس، که روزگاری آرامگاه بزرگانی چون امام حسن مجتبی (ع) و دیگر اهل بیت پیامبر (ص) بود، اکنون به ویرانه‌ای تبدیل شده است که گویی فریادهای خاموش تاریخ را در خود نهفته دارد.
یاد بقیع، یادآور مسئولیت ماست؛ مسئولیتی که در حفظ و نگهداری از میراث معنوی و تاریخی‌مان داریم. باید به یاد داشته باشیم که این ویرانی‌ها نمی‌توانند عشق و ارادت ما به اهل بیت (ع) را از بین ببرند. بقیع، با تمام دردها و رنج‌هایش، همچنان در دل‌های ما زنده است و یاد آن، ما را به سوی اتحاد و همبستگی بیشتر سوق می‌دهد. و این وظیفه ماست که یادِ این حادثه تلخ را زنده نگه داریم و برای احیای ارزش‌ها و میراث گران‌بهای اسلامی بکوشیم.
بیایید با هم، صدای این ویرانی را به فریادی برای احیای محبت و احترام به تاریخ و فرهنگ‌مان تبدیل کنیم. بقیع، نه تنها یک مکان، بلکه نماد عشق و ایمان ماست که هیچ‌گاه فراموش نخواهد شد. |