خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - آذربایجان شرقی: آخرین امارها نشان می دهد که میزان موالد سال گذشته نسبت به سال قبل بسیار پایین آمده است . دعغدغه افزایش جمعیت و جلوگیری از پیری جمعیت یکی از موضوعاتی است که نه تنها دولت بلکه رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز به آن توجه خاصی دارند.
اینکه خانواده های ایرانی به ویژه زوج های جوان در مورد فرزندآوری با موانعی رو به رو هستند امری بدیهی است از مسائل اجتماعی گرفته تا اقتصادی اما به نظر می رسد که موانع فرهنگی و نوعی تغییر نگرش زنان به مسئله فرزندآوری و بر عهده گرفتن مسئولیت های فرزند خردسال مهم ترین این عوامل است .
در این زمینه با حضور در یکی از خانه بازی های تبریز با مادران جوان به گفت گو نشسته ایم تا جویای نظرات انها شویم .
بچه ها مشغول بازی هستند و سه مادر روی نیمکت نشسته اند و مشغول گفتگو هستند. خودم را معرفی کرده و می‌گویم که می خواهم باهم در مورد مشکلات فرزندآوری گپ بزنیم.
یکی از خانمها با خنده می گوید: ای خواهر داغ دلمان را تازه نکن!
می خندیم و از آنها می خواهم خودشان را معرفی کنند و بعد سوالم را پاسخ دهند.
▪︎خانمها یک راست برویم‌سر اصل مطلب! چرا فرزند دیگری هم به دنیا نمی آورید؟ مهمترین مشکل یا چالش پیش روی شما کدام است؟
نازنین زنی ۳۱ ساله که دختری ۷ساله دارد می گوید:
من خیلی دلم می خواست که برای دخترم خواهر یا برادر بیاورم تا تنها نماند، اما وضع مالی ما مناسب نبود. هرسال صبر کردم تا شرایط مهیا شود اما متاسفانه بدتر شد که بهتر نشد.
از شما چه پنهان همین الان از پس مخارج دخترم مخصوصا از وقتی رفته مدرسه برنمی آییم. هر روز خواسته ی جدیدی دارد.

▪︎درست است که شرایط اقتصادی نامساعد شده اما آیا اینکه می گویید از پس‌مخارجش بر نمی آیید ، فقط ناشی از محدودیت های مالی است یا تجمل گرایی و زیاده خواهی هم در آن نقش دارد؟ آیا با کمی ساده تر زندگی کردن شرایط بهتر نمی شود؟
راستش تا حدودی درست میفرمایین چون ما حتی شده با فشار با قرض همه خواسته های دخترم را برآورده میکنیم و نداریم و نمی شود نمیگوییم. دوست داریم او به همه ی خواسته هایش برسد و کمبودی نداشته باشد.
▪︎عزیزم کمبود فقط مالی نیست ، شاید با کمی صرفه جویی بتوانید برایش همدمی بیاورید برای یک عمر و زندگی شادتری داشته باشد.
نازنین سکوت می کند و خانم دیگری به نام فاطمه که ۲۶ سال دارد و یک پسر ۴ساله می گوید:
اوضاع اقتصادی و عوامل دیگر همه جای خود موثرند اما برای من مهمترین دلیل این است که تنها و خسته ام! پسرم به تشخیص پزشک بیش فعال است و به شدت اذیتم می کند طوری که نمی توانم طعم شیرین مادری را حس کنم.خانواده خودم شهر دیگری هستند همسرم هم کارمند است و کمکی نمی تواند کند.
▪︎ بیش فعالی پسرتان تحت درمان نیست؟
نه متاسفانه. دکتر دارو تجویز کرد اما همسرم و خانواده اش به شدت مخالفت کردند و گفتند چرا روی بچه اسم مریض بگذاریم!بچه ی سالم شلوغ می کند و طبیعی است و تو باید حوصله کنی.
▪︎متاسفانه این باور کاملا غلط است. بیش فعال بودن نه عیب است نه خرافات ، یک نوع اختلال است که اگر از کودکی تحت درمان قرار گیرد تاحدود زیادی کنترل می شود و برای آینده کودک هم خیلی بهتر است و باعث ضایع شدن استعدادهایش نمی شود.
می دانم ولی پدرش قبول نمی کند.
نازنین می گوید: فاطمه جان با همسرت صحبت کن و او را راضی کن بیاید و از متخصص توضیحات لازم را بشنود. با انفعال آینده پسرت و اعصاب خودت را نابود نکن.به خانواده شوهرت هم مجبور نیستی بگویی آن ها نسل قبل هستند و شاید قانع کردنشان سخت باشد. بین خودت و شوهرت بماند.
▪︎درست می فرمایند دوستمان ، تو مادر و همسر توانمندی هستی و می توانی این معضل را حل کنی و بعد برای آوردن یک همبازی کوچک برای پسر گلت اقدام کنی.
فاطمه خجولانه می خندد در حالیکه برق امید در چشمانش نمایان است.
گلرخ زنی ۲۹ ساله است که یک پسر ۵ساله دارد.
می‌گوید: من و همسرم هردو شاغل هستیم و انصاف این است که در کارهای خانه و بچه داری هم باهم همکاری کنیم اما متاسفانه همه ی فشار روی دوش من است و همسرم نقشی ندارد. من معلم هستم و شغلم را دوست دارم و نمی خواهم کنار بگذارم از سوی دیگر اگر شاغل هم‌نبودم باز بچه به هردو ما نیاز داشت.
من همسرم اصرار دارد بچه دیگری هم بیاوریم در حالیکه خودش تا حالا نیم ساعت هم از بچه نگهداری یا با او بازی نکرده ، تاحالا اورا با خود به گردش نبرده. پس من چجوری قبول کنم به تنهایی مسئولیت خودم را بیشتر کنم؟
▪︎می‌فهمم متاسفانه بعضی زوجین این اختلاف را دارند و آقایان باید تعامل بیشتری با همسر و فرزاندانشان داشته باشند تا خانواده شادتر و صمیمی تر باشد. شماهم دست روی دست نگذار و برای حل این مشکل تلاش کن.حیف است پسرت تنها بماند و طعم برادر شدن را نچشد.
خانم ها از تجربیات و خاطراتشان می گویند و در پایان با تشکر از وقتی که در اختیارم گذاشتند خانه بازی را ترک می کنم.
انتهای پیام/*