خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از استان تهران: زنان شاغل در مناصب دولتی و هیئت علمی دانشگاه‌ها، گروهی از زنان هستند که هم‌زمان با ایفای نقش حرفه‌ای، مسئولیت‌های خانوادگی را نیز بر عهده دارند. این زنان با چالش‌های منحصر به فردی مواجه هستند که می‌تواند بر تصمیم آن‌ها برای فرزندآوری تأثیر بگذارد. در این بررسی، برخی از مهم‌ترین موانع فرزندآوری برای این گروه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
موانع اصلی
تعارض نقش‌ها:
تقسیم کار نامتناسب در خانواده: انتظار سنتی از زنان مبنی بر انجام بیشتر کارهای خانه و مراقبت از فرزندان، باعث می‌شود که زنان شاغل در مناصب بالا، با تعارض شدیدی بین مسئولیت‌های شغلی و خانوادگی روبرو شوند.
فشارهای شغلی بالا: انتظاراتی که از زنان شاغل در مناصب بالا می‌رود، بسیار بالاست و آن‌ها را مجبور می‌کند تا ساعات طولانی کار کنند و از فرصت‌های شخصی و خانوادگی خود بگذرند.
عدم حمایت‌های سازمانی:
نبود مرخصی‌های کافی: نبود مرخصی زایمان و مراقبت از کودک کافی، یکی از مهم‌ترین موانع برای فرزندآوری زنان شاغل است.
عدم وجود مهدکودک‌های سازمانی: نبود مهدکودک‌های باکیفیت و مقرون به صرفه در محل کار، یکی دیگر از موانع مهم است.
تبعیض جنسیتی: بسیاری از زنان گزارش می‌دهند که پس از بازگشت از مرخصی زایمان، با تبعیض جنسیتی در محیط کار روبرو می‌شوند و فرصت‌های پیشرفت آن‌ها محدود می‌شود.
نگرانی‌های مالی:
هزینه‌های بالای فرزندپروری: هزینه‌های بالای مهدکودک، آموزش، بهداشت و سایر هزینه‌های مربوط به فرزندپروری، می‌تواند برای بسیاری از خانواده‌ها، به ویژه زنان شاغل، یک چالش بزرگ باشد.
کاهش درآمد: بسیاری از زنان پس از زایمان، مجبور می‌شوند به صورت پاره‌وقت کار کنند یا از کار خود استعفا دهند که این امر باعث کاهش درآمد خانواده می‌شود.
فشارهای اجتماعی:
انتظارات اجتماعی: جامعه اغلب از زنان انتظار دارد که هم در کار موفق باشند و هم مادران خوبی باشند، این انتظار دوگانه، فشار زیادی را بر زنان وارد می‌کند.
سن مناسب برای فرزندآوری: فشار اجتماعی برای فرزندآوری در سنین پایین، می‌تواند برای زنان شاغل در مناصب بالا، که ممکن است بخواهند ابتدا به اهداف شغلی خود برسند، یک چالش باشد.
راهکارها
تغییر نگرش‌های اجتماعی: تغییر نگرش‌های اجتماعی نسبت به نقش زنان در جامعه و تقسیم کار در خانواده، می‌تواند به کاهش فشار بر زنان شاغل کمک کند.
حمایت‌های سازمانی: ایجاد محیط‌های کاری منعطف‌تر، ارائه مرخصی‌های کافی، تأمین مهدکودک‌های باکیفیت و ایجاد سیاست‌های حمایت از مادران شاغل، می‌تواند به زنان شاغل کمک کند تا بهتر بتوانند تعادل بین کار و خانواده را برقرار کنند.
تغییر قوانین:اصلاح قوانین کار و تأمین اجتماعی برای حمایت بیشتر از مادران شاغل، می‌تواند به کاهش موانع فرزندآوری کمک کند.
افزایش آگاهی: افزایش آگاهی در مورد چالش‌های پیش روی زنان شاغل و اهمیت حمایت از آن‌ها، می‌تواند به ایجاد تغییرات مثبت در جامعه کمک کند.
با در نظر داشتن نقش ایجابی عامل جمعیت در پیشرفت کشور، ضروری است برنامه‌ریزی‌های جامع برای رشد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور متناسب با سیاست‌های جمعیتی انجام شود تا با هماهنگی و تقسیم کار بین ارکان نظام و دستگاه‌های ذی‌ربط در این زمینه، اقدامات لازم انجام شود.
در قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت برای حمایت از مادران شاغل، مرخصی زایمان ۹ ماه کامل با حقوق و فوق‌العاده‌های مرتبط در نظر گرفته است. در این قانون، مرخصی زایمان ۱۲ ماه کامل برای مادران باردار دارای دو قلو و بیشتر در نظر گرفته شده است و برای حمایت از مادران شاغل دو ماه از مرخصی زایمان به درخواست مادر می‌تواند قبل از تولد فرزند باشد. همچنین در این قانون، اعطای دورکاری به مادران باردار حداقل به مدت چهار ماه در صورت امکان در نظر گرفته شده است و چند بند دیگر؛ ولی اینکه این قوانین تا چه حد می‌تواند حمایت‌کننده از مادران شاغل باشد جای سوال دارد و آیا همه مشکلات با این بندها برطرف می‌شود.
نتیجه گیری:
بانوان شاغل در مناصب دولتی و هیئت علمی دانشگاه‌ها، با موانع متعددی برای فرزندآوری روبرو هستند. برای رفع این موانع، نیاز به همکاری همه جانبه دولت، سازمان‌ها، خانواده‌ها و جامعه است. با ایجاد تغییرات اساسی در نگرش‌ها، قوانین و سیاست‌ها، می‌توان به زنان شاغل کمک کرد تا بتوانند هم در کار موفق باشند و هم مادران خوبی باشند.
نویسنده: خانم نسترن شیرکوند
انتهای پیام / *