خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - ایلام زهرا جمالی فعال فرهنگی سیاسی استاد دانشگاه در سطرهایی با عنوان درد دلی با شهدا نوشت : ازگذرگاه افکارم دیدم که از تیر چراغ برق سر کوچه تا دم در یه خونه چراغانی شده بود مردم کیپ تا کیپ وایساده بودن تو کوچه جای سوزن انداختن نبود از لابلای جمعیت هر جور بود خودم و رسوندم دم در اون خونه اما انگار از دم در خونه تا اندرونی هم خیلی شلوغ بود شلوغ تر از تو کوچه نمیدونید چه قلقله ای بود نمی دونستم مردم شادن یا ناراحت اما انگار منتظر بودن منتظر خبری از یه شهید که سالهاست تو عملیات کربلای پنج مفقود الاثر بوده با خودم گفتم خوش بحالش چقدر طرفداره داره .......
یکدفعه که انگار کاغذ باطله ای را پاره کرده باشن تمام رشته افکارم پاره شد صدای کاغد پاره افکارم را دیدم که پر کشید و رفت من ماندم و کاغذ های دستمو و قلمی که قرار است روایت گر دلنوشته ام باشد با شهدای وطنم در دلی که بغض شده و داره همه اندیشه ام را عین موریانه می خوره خلاصه دوباره قلمم را محکم در دستانم فشردم و شروع کردم با ورقهای دفتر خاطرات با شهدای وطنم در دل کردن .
سلام برادران شهیدم من از دیار درختان سر به فلک کشیده بلوط از لابلای زخمهای کوه قلاقیران با شما نجوا میکنم چندی است که هوای شهرم نفسگیر شده ،دیگر مردمان شهرم را نمی شناسم انگار اصلا در این دیار جنگ نبوده انگار نه انگار که خط مقدم بوده و تیر و ترکش بر سر مردمش آوار شده است همه غریبه شده اند با تو با وطن با ناموس با همه اون ارزشهایی که شما برایشان جانتان را فدا کردید.


این روزها کسی دیگر وصیت نامه هایتان را نمی خواند همه در گوشیها و فضای مجازی دنبال آمال و آرزوهایشان می گردند و کسی یادش نیست برای ارامش امروز چه جوانهایی فدا شدن..... این روزها شهادت شما خشونت طلبی نام گرفته و بی حجابی فضیلت شده و بی غیرتی صلح طلبی عنوان گرفته .
ای عصارهای خوبی یادتان هست سرخی خونتان را به چادر دختران سرزمینتان گره بستید و به امانت گذاشتید ولی مگر ما امروزیان امانت دار خوبی بودیم که چنین بار سنگینی را بهمان حواله دادید مگر می دانستید چادر ما ارزشش چقدر است که خونتان را فدای چادر کردید و اینک جز شرمندگی برایمان نمانده برادر شهیدم وقتی حکایت ایثار و شهادت شما را بر بلندای تریبونها فریاد میکنیم همه در گوش همدیگر پچ پچی میکنند و سالن را ترک میکنند و می روند تا صلح و دوستی را در کتابهای جنگ و صلح امثال تولستوی جستجو کنند غافل از اینکه تو تمام صلح بودی و برای آرامش مردمت صادقانه جانت را تقدیم کردی ولی نه باید بگویم کسانی هم هستند قدر شما را می دانند و قدردانتان هستند .
ای پرنده های بی بال در اوج عشق پرواز کردین و بر تارک این دنیا خط کشیدین و بر لوح اون دنیا سفید رو و سفید منظر ظاهر شدین خوش بحالتان .... راستی یه سوال داشتم شما چپید یا راست ، هر چند می دانم شما پیرو یه راهید و آن راه مستقیمه ولی امروزه ما درگیر این الفاظیم و تنها راهی را که نمی شناسیم راه مستقیم است
آری شهدا این روزها ما ماندیم و دوری از شما ، ما ماندیم و هیاهوی دنیا ، ما ماندیم و بی توجهی به شما ، ما ماندیم و.......و یادمان رفته که آسایش زندگیمان را مدیون شماییم مدیون تمامی رشادتهایی که خلق کردید . واقعاً ما را ببخشید .......
ای شهدا خونتان عقیق انگشترمان است با این عقیق وضو می سازیم و بر سجاده می نشینیم و ساعتها فارغ از هر هیاهویی به راز و نیاز می ایستیم و این از برکت خون شماست.
ای شهید! تو تپه های بلند نفس را لگد مال کردی تا حتی تپه ای کوچک از سرزمینت لگد مال نامردان نگردد تو خاکریز های دروغ و ریا و تظاهر را فرو ریختی و خاکریز معرفت و انسانیت و محبت به اهل بیت را بنا کردی و به همگان یاد دادی در این خاکریز پناه بگیرند که آسایش در این است .شهید تو سنگرهای شیطان را یکی پس از دیگری گرفتی و قرارگاه امن ساختی برای جوانان سرزمینت که مبادا راه را کج بروند ولی حیف و صد حیف که ......
شهید تو کتاب زنده ای بودی که سطر سطرت در همه جا تکثیر شد و تو کثیر الانتشار شدی . تو معلمی بودی که شاگردی مکتب حسین ع را کردی و اکنون در همان دانشگاه شهادت که تربیت یافته ای، تربیت میکنی. تو عین پتک آهنی سپر شدی و برفرق دشمنان کوفتی تا جرات نکنند نگاه چپ به سرزمینت بندازند مرحبا و آفرین که خوب سربازی کردی در راه وطنت.

راستی یاد شعر مرحوم آغاسی افتادم که "
گفت فحشا از کجا آید پدید

گفتمش از کوچه های بی شهید"

و امروز که دم زدن از شهید و شهادت چندان به مذاقها خوش نمی آید باید بگویم فحشا زمانی بوجود آمد که شما تاریخ شدین و دیگر کسی نمی گوید شهدا زنده اند و اینطور بود که فحشا پدید آمد وقتی مکتب شما و راه شما دیگر ادامه نیابد فحشا می آید پس تنهایمان نگذارید هراز چند گاهی ما را هم یاد کنید که از یاد شما غافل نشویم و از یادتان نبریم .

انتهای پیام/