یادداشت اختصاصی «زنان نیوز»:
نماز چشمه زلال پاکیزگی است/ تسلیم بندگی در برابر اراده خداوند
انسیه تنوره، مدرس دانشگاه طی یادداشتی نوشت: نماز چشمه زلال پاکیزگی است که مؤمن را در عروجی شگفت انگیز بر سراپرده دیدار معشوق می‌کشاند.
1403/09/10 - 09:18
تاریخ و ساعت خبر:
210513
کد خبر:
به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از البرز: انسیه تنوره، مدرس دانشگاه طی یادداشتی اختصاصی برای «زنان نیوز» نوشت: نماز چشمه زلال پاکیزگی است که مؤمن را در عروجی شگفت انگیز بر سراپرده دیدار معشوق می‌کشاند، عروجی که جان را به وقت دلدادگی چنان پرواز می‌دهد که او را در آغوش معبود به آرامی رها می‌سازد و در وصالی شیرین طعم ألا به ذکر الله تطمئن القلوب را می‌چشاند.
حال باید بدانی که این عروج چنان بی مقدمه هم نیست و به هنگام شنیدن زنگ دعوت الهی باید خود را به آبی پاک مطهر سازی و به لباسی مطهر رو به سوی کعبه عشاق نمایی و با خلوص نیت برای او اقامه ببندی و بزرگی او را بر همه چیز شهادت دهی و با آمادگی لازم وارد منزلگاه عشق شوی، و اینجاست که باید ادب را در برابر خالق فراموش نکنی و با کمال احترام اقرار کنی به اینکه همه ستایش‌ها از آن مهربانی است که رحمتش بر غضبش سبقت گرفته است و تو را به بهترین راه‌ها که راه مستقیم است، هدایت کرده است و از او استعانت بجویی به انجام بندگی، همان چیزی که برایش خلق شده‌ای یعنی آزادگی و رها شدن از بندگی غیر خدا و چه زیباست که در این راه با کسانی همراه شوی که خلیفة الله هستند و خدا نعمت‌هایش را بر آن‌ها تمام ساخته است، کسانی که در این دنیا جز خدای یگانه کسی را بندگی نکردند و آزاده زیستند و زندگی کردند.
بعد از این اقرارها نوبت به تعظیم و کرنش در برابر کسی می‌رسد که تو را خلق کرده است و این سر خم فرود آوردن در برابر این همه شکوه کفایت نمی‌کند و تو را وادار به خضوعی بیشتر در برابر این همه عظمت می‌کند و پیشانی را بر خاک می سایی تا ثابت کنی که چیزی نیستی و غرور و تکبرت را زیر پای عقل و قلبت می‌گذاری و هوای نفس را قربانی درگاه معشوق می‌سازی و این عشق بازی را نه یک بار بلکه برای بار دوم تکرار می کنی و بعد از هیچ شدن، دوباره ادامه طریق می دهی و این بار با دقت بیشتری آنچه را که بر زبان می آوری، تکرار می کنی تا مسیر را گم نکنی، و آنگاه به جایی می رسی که باید شروع کنی به ذکر تسبیحات، تسبیحاتی که سراسر اقرار است به منزه دانستن و ستایش او و بریدن پای هر شریک کاذب خیالی به درگاهش، که این بار تو را بر تعظیم آگاهانه و عاشقانه مصمم تر می سازد.
و اما لحظه ی وداع، چه لحظه عجیبی است که در عین غم فراق و جدایی از دامن یار، حرارت و التهاب لذت دیدار بعدی تو را وادار به سلام می‌کند، سلامی به وسعت دل های عاشق، دل‌هایی که معبود را معشوق واقعی خود دانسته و آن‌ها را تشنه وصال و عروج بعدی قرار می دهد.
خبرنگار: الهه ملاحسینی
انتهای خبر/
بازگشت به ابتدای صفحه