در گفت و گو با قهرمان کاراته:
ورزش در هر شرایطی اولویت زندگی است
بانوی قهرمان کاراته با بیان اینکه ورزش در هر شرایطی اولویت زندگی من است، گفت: کسب مدال طلا برای من و کشورم افتخاری بود که با وجود چهار فرزند و همه سختی‌ها به دست آوردم.
1403/08/30 - 11:47
تاریخ و ساعت خبر:
210248
کد خبر:
به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از استان تهران؛ گاهی انسان مجبور به مبارزه برای ادامه زندگی است، از این رو رشته‌های ورزشی رزمی به مرور زمان ابداع شده‌اند. کاراته ورزشی رزمی است که از سوی ژاپنی‌ها ایجاد شده است و بیش از ۵ هزار سال قدمت دارد.
کاراته به زبان ژاپنی به‌معنی «دفاع با دست خالی» است و فلسفه این هنر رزمی گذشتن از خواسته‌های نفسانی مانند کبر و غرور و غلبه بر نفس خود است.
در ادامه به مناسبت روز قهرمان ملی با فرناز نادری، ورزشکار قهرمان 31 ساله و مادر 4 فرزند که در رشته ورزشی کاراته سبک دای دو، دارای یک عنوان مقام قهرمانی کشوری و یک مدال طلای کشوری است، گفت و گو کردیم که با هم می‌خوانیم.
لطفا آنطور که دوست دارید خودتان برای خوانندگان ما معرفی کنید؟
بنده فرناز نادری هستم متولد ۷۱ و صاحب ۴ فرزند.
درباره حرفه یا تخصصی که در آن مشغول به فعالیت هستید توضیح بفرمایید؟
رشته کاراته دای دوجوکو ورزش رزمی و ترکیبی از رشته بوکس، کیوکوشین و جودو است. می‌توان به این رشته لقب قوی‌ترین سبک غیرکنترلی جهان را نیز داد. فنون و ضربات در این رشته بسیارکامل است و تاریخ رسمیت یافتن سبک کاراته دای دو جوکو در جهان ۱۹۸۱ و در ایران ۱۳۷۵ بوده و در حال حاضر مرکزیت جهانی سبک ایران است.
از چه سنی و چطور با این ورزش آشنا شدید؟
در کودکی از سن ۱۰ سالگی و از طریق خانواده با ورزش کاراته آشنا شدم.
هفته ای چند روز را به ورزش اختصاص می دهید؟
هفته ای سه روز به طور میانگین ورزش می‌کنم.
چه کسانی در این مسیر مشوق شما بوده‌اند؟
خواهرم همواره مشوق ورزشی من بوده است.
آیا زمانی که وارد این رشته ورزشی شدید، به قهرمانی فکر می کردید؟
خیر، از ابتدا به قهرمانی فکر نمی‌کردم؛ صرفا به منظور تندرستی و سلامتی روح و جسم ورزش را انتخاب کردم.
اولویت شما به عنوان یک بانوی موفق، خانواده است یا تخصصتان؟ با وجود مشغله کاری زیاد چگونه توانسته‌اید بین این دو تعادل ایجاد کنید؟
اولویتم قطعا خانواده و زندگی‌ام است، اما ورزش را نمی‌توان از زندگی جدا کرد و عضو جدایی‌ناپذیر زندگی است. ایجاد تعادل بین خانواده و ورزش فقط با برنامه‌ریزی و داشتن هدف انجام می‌شود. علاوه بر این ورزش خصوصا به صورت حرفه ای؛ خود باعث نظم‌دهی به تمام مراحل زندگی می‌شود .
در رابطه با اهمیت ورود به این عرصه و دغدغه‌ها و محدودیت‌های رشته ورزشی کاراته بفرمایید.
ورزش در هر رشته‌ای به ویژه برای بانوان محدودیت‌های خاص خود را دارد. اما از نظر من ذهن ما محدودیت‌ها را می‌سازد و برای کسی که هدف دارد هیچ مانعی جلودارش نخواهد بود.
به طور قطع هر شغل یا کاری برای خودش لحظات شیرین و تلخی دارد، از لحظات به یادماندنی که خواندن آن برای سایر افراد خالی از لطف نیست، خاطره‌ای تعریف کنید.
بی‌شک لحظات شیرین و تلخ بسیار وجود داشته، در مورد لحظه تلخ می‌توانم به جدایی چندین ساله از ورزش اشاره کنم، اما شیرین‌ترین لحظه شروع مجدد ورزش بود و اینکه بعد از 20 سال لحظه تعویض کمربند من و دخترم همزمان بود، چرا که دخترم هم با من هم رشته و هم باشگاهی است و در کنار هم با شرکت در اولین مسابقه‌ای که شرکت کردیم، در مسابقات کشوری مدال کسب کردیم .
برای نسل جوان یا کسانی که دوست دارند وارد عرصه ورزشی شما شوند چه پیشنهاد و راهکاری دارید که موفق‌تر عمل کنند؟
توصیه من این است که ورزش را در هر سن و با هر شرایطی که دارید، در اولویت زندگی‌تان قرار دهید.
درخواست یا انتظارتان از مسئولان کشور به ویژه افرادی که به صورت مستقیم با رشته ورزشی شما در ارتباط هستند چیست؟
مسئولان به ورزشکارانی که با وجود شرایط سخت، نبود حامی مالی و امکانات مناسب مدال‌آوری می کنند، اهمیت بیشتری دهند تا انگیزه‌ای برای کسب موفقیت‌های بیشترشان شود و قهرمان‌پروری کنند و امکان تحصیل را برای زنانی مانند من که در حال ادامه تحصیل هستم و دست از تلاش نکشیدم، فراهم کنند.
به عنوان سخن پایانی هر آنچه تمایل دارید بفرمایید.
بنده از مربی عزیزم خانم رنشی مسعودیان تشکر ویژه می‌کنم که زحمت‌های من و دخترم و همه شاگردان‌شان را می‌کشد و در پایان اعلام می‌کنم کسب مدال طلا برای من و کشورم افتخاری بود که با وجود تمام سختی‌ها و مشکلات به دست آوردم و افتخار می‌کنم که مادر چهار فرزندی هستم که دو دخترم هم با من هم‌رشته و هم‌باشگاهی هستند و تمام تلاشم برای آینده فرزندانم مدال‌آوری و قهرمان‌پروری است .
انتهای پیام/
بازگشت به ابتدای صفحه