حضرت زینب (س) در مسیر کاروان اسرای عاشورا نه تنها در شام که مقصد آن بود بلکه در مناطق مختلف از جمله کوفه آتش به جان، اشقیا دشت نینوا و جانیان کربلا زد. ایشان فردای شهادت برادر گرامی‌شان صورتی هیجان آور از تبهکاری‌هایی که کوفیان درباره شهدا کردند به آنان نشان داد و با سخنرانی‌های آتشین و جانگدازشان نهاد خفته کوفیان را بیدار کرد و آ‌تشی از حسرت و پشیمانی و رسوایی در سینه آنان برافروخت. همین موضوع باب قیام‌هایی از جمله خروج توابین از دل کوفه مضمحل شده را بوجود آورد.