خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از خوزستان، دکتر سیده طیبه موسوی در یادداشتی نوشت: امروزه مسئله حجاب به یک چالش ذهنی تبدیل شده و در واقع دشمنان آن را دستاویزی برای آشوب، اغتشاش و تضعیف نظام قرار دادند و به خیالشان می پندارند که با فضاسازی و شعار نه به حجاب اجباری راهکارهایی برای تضعیف نظام را می توانند طرح ریزی کنند.
طی سال های اخیر، اتفاقاتی از این دست در حاکمیت نظام اسلامی توسط دشمنان داخلی و خارجی رقم خورده اما نه تنها تزلزل و سستی در اراده ملت دیده نشد بلکه تجارب گذشته نشان داد که اینگونه حرکت ها موجب همسویی و همگرایی آحاد مردم شده و هنجارهای فرهنگی نیز در این اتفاقات تقویت شدند.
مبانی و ایدئولوژی افراد در خصوص حجاب متفاوت است و منشاهای مختلفی دارند. عده ای از مخالفین حجاب اجباری معتقدند که الزام به حجاب موجب حریص تر شدن افراد نسبت به بدحجابی می شود و وقتی به افراد اختیار و آزادی داده شود ممکن است با یک اقبال بهتر نسبت به آن تفکر و استدلال کنند. این دسته از افراد معتقدند که قانونی به نام قانون" الانسان حریص علی ما منع" وجود دارد یعنی انسان ها بر چیزی که منع می شوند اصرار و توجه بیشتری پیدا می کنند و الزام به حجاب طبق این قائده باعث می شود که نسبت به بی حجابی حرص و اعتنای بیشتری داشته باشند پس در نتیجه اجبار نتیجه معکوس می دهد.

اولا باید گفت که نیاز به پوشش و پرهیز از برهنگی جزو گرایش های فطری انسان است که خداوند در وجود انسان قرار داده، برای همین هم تمامی ادیان الهی پوشش را بر زن واجب و لازم می دانند. دوم اینکه آنچه انسان را بر چیزی حریص می کند نهی از آن عمل نیست بلکه تحریک وی به هر طریقی به انجام آن عمل است. یعنی انسان به چیزی حرص می ورزد که هم نسبت به آن تحریک شود و هم از آن منع شود. در واقع منشا برای حرص و اعتنای از چیزی، لزوما نهی از آن عمل نیست بلکه منع از آن و نیز تحریک نسبت به آن چیز است. پس اگر امری اصلا عرضه نشود و یا کمتر عرضه شود، حرص و یا تمایل به آن کمتر خواهد بود. رعایت حدود الهی در پوشش سبب مدیریت غریضه جنسی و رواج عفاف در جامعه می شود .
عده ای دیگر هم هستند که معتقدند در امور فرهنگی، اصرار بر حجاب سودمند نیست و هیچ گونه اثربخشی ندارد . دیدگاه مخالفین حجاب، بر این عقیده پافشاری می کنند. که در جواب به این افراد باید بگوییم کسی را نمی توانیم اجبار کنیم که حجاب را بپذیرد و به آن ایمان بیاورد بلکه باید خود شخص تحقیق کند و به این باور برسد که حجاب خوب است. اصل اینکه حجاب خوب است یا نه، سوال نادرستی است. قبول داریم که در بحث مسائل فرهنگی باید فرهنگسازی هم صورت بگیرد اما ترک قانون گذاری به خاطر فرهنگ سازی یک مغالطه فاحش و مخرب است و کسی نمی پذیرد که ما به خاطر بسترسازی موضوعی، بخواهیم قانون را تعلیق کنیم.
لذا برای فرهنگ سازی باید به گونه ای عمل شود که نیازی به اقدام الزام آور همراه با اجبار نباشد و اگر افرادی به این هنجار اجتماعی توجه نمی کنند چاره ای نیست که برای تحقق امنیت اجتماعی در جامعه با هنجارشکنان برخورد شود. چون این یک مسئله فردی نیست بلکه یک چالش اجتماعی است که بی توجهی به آن باعث زوال فرهنگی از جامعه می شود.
عده ای هم هستند که معتقدند مسئله حجاب را وقتی با گناهان دیگری که در جامعه اتفاق می افتد مقایسه می کنیم، می بینیم که نظام و حکومت نسبت به آنها هیچ گونه دخالتی ندارد، مثل مسئله ترک نماز و تیغ زدن ریش در آقایان که حرام است. پس باید حکومت همانگونه که به این قضایا توجهی ندارد، بر بی حجابی هم چنین نظری داشته باشد . باید بگوییم که در واقع چیزی به عنوان حجاب اجباری وجود ندارد و هر چه هست اقدام برای تحقق امنیت اجتماعی در جامعه است و بی حجابی نیز امنیت اجتماعی را به مخاطره می اندازد. تامین امنیت اجتماعی از وظایف حاکمیتی است که باید برای آحاد مردم فراهم شود.
بعضی ها معتقدند که رعایت حجاب امری غیر سودمند است و از نظر فرهنگی اثر معکوس دارد. اجبار و اعتقاد در عقیده و باور کار زشتی است و اثر عکس داره اما باید بین مقوله باور و عمل تفاوت قائل شد یعنی باور به حجاب نباید زوری باشد اما عمل به آن حکمش متفاوت است. حجاب از ابعاد اجتماعی اسلام است و در ابعاد اجتماعی، وضع قانون و اجبار در طی بسیاری از موارد مثل انتشار مواد مخدر و دیگر موارد یک امر اخلاقی است.
انتهای پیام