خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - امیر حمزه نژاد : یکی از مهمترین حربه های غرب علیه کشورمان خصوصا در زمینه تسهیلات و تمهیداتی که برای زنان جامعه ایران در نظر گرفته می شود، تخریب و بی ارزش کردن آن نزد افکارعمومی و همچنین علاوه بر پوشاندن مواهب آن، القای مضر بودن آن برای زنان است. این حربه باعث می شود که جامعه به طور ذهنی نسبت به این طرح و برنامه ها مجاب نشود و آنرا رعایت نکند و وقتی مجاب نشد حتی ممکن است نسبت به آن گارد بگیرد و حتی با آن بجنگد.
در همین زمینه اما همین طرح هاست که بعضا سبب ایجاد آرامش و آسایش زنان در جامعه شده است. درواقع اجرای این طرح ها اگرچه در کشورمان با نگاه نقادانه سیاسی و حتی نگرش سلیقه ای درست نباشد اما نتیجه مثبتی به دست می دهد که کمبود آن در کشورهایی مانند کشورهای غربی که خود را مهد تمدن و آزادی و پیشرفت و ... توصیف می کنند، عدم اجرای چنین سیاست هایی بعضا به چالش و مشکل جدی امنیتی و جنسی زنان بدل شده است.
به طور مثال آزارگری زنان در وسایل حمل و نقل عمومی در کشوری مثل فرانسه بعضا انقدر بیداد می کند که رئیس جمهوری این کشور درباره آن توئیت می زند و از بابت آن عذرخواهی می کند اما به جهت اینکه جامعه را به سمتی سوق داده اند که موضوع حریم خصوصی زنان را زیرمجموعه آزادی گم کرده اند و این التقاط وجود دارد، زنان کماکان مجبور هستند که این آزارها را بپذیرند و از لحاظ روانی نیز نسبت به بروز چنین برخورد جنسی که شخصیت آنان را به چالش می کشد، کم کم دچار مشکلات جدی و حادی شوند.
این درحالی است که با توجه به حریمی که در کشورمان در حوزه اسلامی میان زن و مرد وجود دارد و این موضوع در زمینه جداسازی واگن های مترو زن و مرد و بخش های جداگانه اتوبوس رخ داده است، مواهب آن شاید برای زنان چندان ملموس نیست و بعضا آنرا در نظر نمی گیرند.
این درشرایطی است که خود زنان هم بعضا نسبت به خدشه دار شدن این موضوع گلایه هایی را مطرح می کنند و مثلا با ورود آقایان به واگن خانم ها در مترو با آنان برخورد انتقادی می کنند و برای خود یک حق حریم شخصی زنانه قائل هستند که در کشورهای غربی چندان چنین چیزی وجود ندارد و حقوق زنان به عنوان جنس لطیف رعایت نمی شود و این حقوق به واسطه بحث برابری و آزادی فمنیستی سبب شده تا آنان به طور زخمتی برای برابری در این عرصه با مردان رقابت کنند و متحمل مشکلاتی شوند که این تفکر ناصواب ایجاد کرده است.
در حوزه های دیگر نیز عدم رعایت مناسب این حریم باعث شده است که زنان آسیب بیشتری ببیند و سطح تجاوزات در غرب علیه زنان که بعضا آمار عجیب و ناگواری را روایت می کند، حاکی از همین موضوع است. درواقع در این زمینه باید گفت که به طور فرهنگی و روانی در جوامع اسلامی همین رعایت حریم زنان باعث شده خانم ها زندگی بهتری از لحاظ امنیتی داشته باشند اما در کشورهای غربی با ازادی های بی بندباری که وجود دارد این حریم بعضا نه تنها رعایت نمی شود بلکه به رسمیت نیز شناخته نمی شود و از همین جا مشکل برای زنان بروز می کند.
با این شرایط باید گفت که خصوصا زنان جوامع اسلامی از جمله ایران نه تنها این حریم را درک کرده و به آن اعتقاد دارند بلکه آنرا جزو حقوق اساسی خود به شمار می آورند و شاخصه اصلی این حریم زنانه نیز «حجاب» است که اینهمه به طرق گوناگون با ابزار مختلف فمنیستی و رسانه ای و ... با آن برخورد می شود و بخصوص برخی از دختران جوان و ناپخته که این حق طبیعی و اساسی خود را درک نکرده‌اند و با مفاهیم ناقص غربی ذهنشان احاطه شده است، در برابر این حق خود ایستادگی می کنند. به نظر می رسد در این حوزه باید با تبیین بیشتر موضوع حریم زنانه و حقوق زنان در این زمینه که مواهب بسیاری برای آنان دارد، بیشتر جامعه زنان را در بخش حقوق و موارد نسبت به خود آگاه کرد.
انتهای پیام/*