خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - نغمه درویش یکی از پرستاران بیمارستان امام خمینی (ره) فیروزکوه است که عاشقانه به عنوان یکی از مدافعان سلامت مشغول به فعالیت است. برای آشنایی با این پرستار تلاش‌گر گفت و گویی در خصوص فعالیت‌ها و تلاش‌هایش انجام داده‌ایم که بدین شرح است:
_لطفا خودتان را معرفی کنید.
نغمه درویش متولی فارغ التحصیل رشته کارشناسی پرستاری از دانشگاه علوم پزشکی بابل، که از ابتدای طرح تا به الان در بیمارستان امام خمینی (ره) فیروزکوه به عنوان پرستار اورژانس، دیالیز و سوپروایزر بالینی مشغول به کار هستم.
_از چه سالی در بیمارستان مشغول به کار هستید؟
از سال1386 تا به حال مشغول خدمت در این مرکز هستم.
_در این مرکز بیماران چند روز نگهداری می شوند؟
مدت نگهداری بیماران بستگی به تشخیص و حال عمومی بیماران دارد. ممکن است بیماران به طور سرپایی در عرض حداکثر چند ساعت درمان شوند و مرخص شوند یا در بخش های مختلف بستری شوند و یا بیماران به مراکز دیگر اعزام یا ارجاع شوند که باز هم مدت زمان بستری بسته به شرایط بیمار است.
_خودتان به بیماری کرونا مبتلا شدید؟
بله ، یک بار و به طور خفیف دچار علایم بیماری کرونا شدم که حتی منجر به استعلاجی نیز نشد.
_ در حالت معمول چند روز در هفته و روزانه چند ساعت در این بیمارستان خدمت می‌کنید و در دوران شیوع کرونا چطور؟
به طور متوسط 5 الی 5 روز در هفته و با توجه به نوع شیفت صبح یا عصر که 6 ساعت و شیفت شب که 13 ساعت می باشد. در طول دوران کرونا شیفت کاری تغییری نکرد ولی بنده در تمام مدت در بخش کرونا مشغول انجام وظیفه بودم.
_شما دوره بیماری را گذراندید و مبتلا شدید و آن را سپری کردید و می دانید چه سختی‌هایی دارد چطور تصمیم گرفتید دوباره به جمع بیماران بروید؟
در هر صورت شغل ما مراقبت از بیماران است و در زمان بحران کرونا با تمام وجود هر کاری که از دستمان بر می آمد برای درمان هموطنان خود انجام می دادیم.
_در این مدت با افراد مختلفی ارتباط داشتید، آیا خاطره خاصی دارید؟
بله، در طول خدمت خاطرات زیادی در ارتباط با همکاران و بیماران پیش می آید، خاطرات شیرین و ناراحت کننده. یکی از خاطرات تلخ من فوت دوست عزیزم در این بیمارستان است که پس از 5 سال مقاومت در برابر بیماری سرطان متاسفانه فوت شد که برای تمام همکارانم این اتفاق بسیار درد آور بود چرا که ایشان با تمام همکارانم رابطه دوستی داشتند و با وجود این بیماری سخت بسیار خوش اخلاق و مهربان بودند، مرحوم ماری رمضانی.
_ به این خدمت علاقه و عشق دارید؟
من با انتخاب شغل پرستاری علی رغم تمام مشکلات و کمبودهایی که وجود دارد، خدمت رسانی به بیماران را با جان و دل انتخاب کردم.
_شما در محیط پر خطر بودید، در این خصوص خانواده شما چه نظری در مورد کار سخت شما دارند؟
به دلیل خطرات و سختی هایی که از زمان دانشجویی در این رشته وجود داشت، خانواده همیشه احساس نگرانی داشتند ولی با وجود تمام مشکلات تا به حال در این شغل عاشقانه فعالیت می کنم.
_در این ایام چه دعایی می‌کنید؟
دعای همیشگی من در درجه اول شفای همه بیماران به خصوص بیماران دیالیزی است.
_در برابر این تلاش ها از خدا چه می خواهید؟
در هر صورت ما به وظیفه شغلی و انسانی خود عمل می کنیم و لطف خدا همیشه در تمام مراحل زندگی همراه امثال من بوده و اعتقاد شخصی بنده این است که دعای بیماران هم در مواقع سخت زندگی تاثیر زیادی داشته است.
_این خدمت را به چه کسی تقدیم می‌کنید؟ و دوست دارید چه کسانی در ثواب آن سهیم باشند؟
به نظر من در طی مسیر زندگی در تمام خوشی ها و ناخوشی ها و تحقق اهداف، در درجه اول پدر و مادر هستند که مهمترین حامی هر شخصی هستند. من هم هر چه دارم از حضور گرم و دعای پدر و مادرم هست و با تمام وجود اگر ثوابی هست تقدیم پدر و مادر عزیزم می کنم.
خبرنگار: زهرا خسروانجم
انتهای پیام / *