خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - خدا رحم سحری پژوهشگر فعال در حوزه سیاسی و فرهنگی در یادداشتی به موضوع زنان پرچمدار پیام نهضت سرخ حسینی پرداخت.

سرگذشت نهضت خونین ابا عبدالله الحسین در کربلا منظومه ای از انسانهای پاک باخته و شیفته ولایت بود که تاریخ فقط یکبار به خود دیده و ثبت نموده است .این منظومه نه متعلق به سن و سال خاصی است و نه جنسیت خاص ، خداوند گرچه جنس مردان را متفاوت از زنان آفریده اما در اراده بر عملی قابلیت هر دو را یکسان خلق کرده است .

واقعه عاشورا اگر چه حقیقتاً تلخ و جانسوز است، اما در درون خود تابلوی زیبایی از آزادگی، شناخت انسان‌ها و بزرگی مقام زن است؛ تابلویی که در آن می‌توان زنان و مردان را دوشادوش یکدیگر در راه اعتلای حق مشاهده کرد؛ به‌گونه‌ای که مردان در صحنه نبرد جنگیدند و به شهادت رسیدند و زنان حتی در اسارت نیز پیام آن‍ها را شهر به شهر به همگان ابلاغ کردند.عاشورا در کربلا دو روی یک سکه است ؛ یک روی آن خلق حماسه جهاد و شهادت و روی دیگر آن به تصویر کشیدن آن می باشد . مردان این پیکار نابرابر بایستی به شهادت می رسیدند و زنان حاضر در این اردوگاه الهی باید پیام را به نسلهای آتی تا قیام قیامت انتقال میدادند . نقش‌آفرینی زنان در حادثه عاشورا، الگویی برای زنان مسلمان است تا برای اعتلای کلمةالله و در راه احقاق حق، در اجتماع حضور فعال داشته باشند؛ چنانکه در دوران مبارزه با حکومت منحوس پهلوی و نیز در دوران دفاع مقدس، زنان با الگوگیری از حضرت زینب(س) و دیگر زنان عاشورایی، نقش‌های مهمی را رقم زدند.
عاشورا در کربلا نشان داد که زنان پابه پای مردان میتوانند نقش آفرینی کنند و پرچم مبارزه با ظلم را به دست بگیرند و چه بسا در بعضی از صحنه ها بهتر و مفید تر ظاهر شوند درست است که نبرد و جدال فیزیکی بعنوان جنگ سخت در ادیان الهی از زنان برداشته شده است اما نقش عاطفی و تهیج مرد بر علیه ظلم بعنوان جنگ نرم همواره همراه زنان می باشد .شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی چنین می نگارد :
تاریخ کربلا یک حادثه مذکر-مونث است ،حادثه ای که مرد و زن هر دو در آن نقش دارند ،ولی مرد در مدار خودش و زن در مدار خودش.حال اگر فرض بر تعصب قومیت و عاطفه قومی زنان خاندان بنی هاشم قبول کنیم که فرض محال است زنان دیگر قبایل عرب را دیگر نمیتوان متهم به تعصب قومی نمود.چه بسا بودند مردانی که قبل از حرکت امام حسین از مدینه به مکه و از مکه به سمت عراق (کوفه) درهمراهی امام خویش تردید داشتند اما با مقاومت و توجیه و توصیه همسران خود تا آخر با فرزند پیامبر بر عهد خود پایبند ماندند .
این زنان که همانند دیگر زنان دارای عاطفه و احساس بودند، علی‌رغم علاقه به زندگی بی‌دغدغه و بدون اضطراب، با تشویق همسر و فرزندان برای یاری فرزند رسول‌خدا(ص)، خود نیز همراه و هم‌پای آنان در مسیر اعتلای حق و جامعه اسلامی کوشیدند تا در تعارض دین و دنیا، دین را مقدم بدارند.مگر نه زهیر بن قین میانه خوبی با اهل البیت عصمت و طهارت نداشت اما همسرش او را قانع و وادار نمود که پسر پیامبر را کمک و همراهی نماید و افتخار شهادت در رکاب سیدالشهدا نصیبش گردید .مگر نه مادر وهب آنگاه که دشمن سر فرزندش را برایش فرستاد سر را به سمت دشمنان پرتاب نمود گفت :سری که در راه خدا و امام خویش داده ام پس نمیگیرم . مگر نه فاطمه کلابی (ام البنین) چهار فرزند خود را عباس ،عون ،جعفر،عثمان را در رکاب سیدالشهدا قرار داد و به آنان سفارش نمود؛ دست از حمایت امام خویش بر ندارند و هر چهار فرزند در کربلا قبل از شهادت امام حسین به شهادت رسیدند ؟البته تعداد این زنان که از ابتدا تا انتها و حتی دوران اسارت همراه کاروان سید الشهدا بودند کم نیستند که ذکر و نام آنان و نقش آنان در این وجیزه نمی گنجد.
نهضت امام حسین هم جهان شمول است و هم جنسیت شمول؛ در این جنسیت هم طفل سه ساله چون رقیه و هم زن میان سال چون زینب کبری و هم زن کهن سال چون ریا دایه یزید علمداری میکنند.حضرت رقیه با شکوائیه و شهادتش ،حضرت زینب کبری با خطبه آتشین و ریا دایه یزید با رسوا نمودن جنایات یزید پرچم نهضت کربلا رابه دست می‌گیرند.
حضور مسئولانه زنان در قیام امام حسین(ع) و همدلی و همراهی آنان با نهضت حسینی و در پی ادای تکلیف شرعی خویش با گذشتن از خود و تمایلات نفسانی حلال، نام خویش را در تاریخ جاودانه کنند و اینگونه زنان را پرچمدار پیام نهضت سرخ حسینی می دانند.



انتهای پیام/