خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - فارس در شهرستان بختگان - نجمه رنجبر روان‌شناس کودک و نوجوان در گفت و گوی تفصیلی با خبرنگارزنان نیوز به بررسی پیامدهای اعتیاد دیجیتال و روش‌های پیشگیری عملی پرداخته و در تعریف اعتیاد دیجیتال و نشانه های آن گفت:اعتیاد دیجیتال به استفاده افراطی، غیرقابل کنترل و آسیب‌زا از تلفن همراه، اینترنت و شبکه‌های اجتماعی گفته می‌شود که عملکرد روزمره فرد را مختل می‌کند. این نوع اعتیاد، مانند اعتیاد به مواد مخدر یا قمار، باعث ترشح دوپامین(هورمون لذت) در مغز می‌شود و فرد را به استفاده مداوم وسوسه می‌کند.*علایم جسمی اعتیاد به اینترنت:
افزایش یا کاهش وزن به علت عادت های بد غذایی یا کمبود فعالیت‌ فیزیکی .
سردرد ، گردن درد ، کمر درد ، نشانگان مجرای مچ دستی یا سندرم تونل کارپ ( نوعی درگیری عصب و مچ دست ناشی از فشار مداوم روی آن )
بهداشت شخصی نامناسب مثلاً ، به علت ماندن در اینترنت حمام نمی رود .
بی خوابی یا خواب نامنظم
خشکی چشم ، قرمزی چشم و سایر مشکلات بینایی
*علائم رفتاری اعتیاد به اینترنت:
اغلب غذا را در جلوی کامپیوتر ، گوشی ، تبلت یا هر چیزی که با آن به اینترنت وصل شود صرف می‌کند یا اصلا نمی‌خورد .
با اینکه باید صبح زود بیدار شود ، اما تا دیروقت از اینترنت و فضای مجازی استفاده می‌کند .
تلاش‌های متعددی در جهت کاهش استفاده از اینترنت کرده که همه یا ناموفق بوده اند یا با موفقیت کمی همراه بوده اند .
با هر فرصتی که بدست می‌آورد آنلاین می‌شود .
وقتی بیشتری را آنلاین و وقت کمتری را صرف ارتباط با افراد در دنیای واقعی می گذراند .
اغلب با بی اعتنایی به وظایف دیگرش بیشتر زمانش را در اینترنت می‌گذراند .
اگر دانش آموز یا دانشجو باشد ساعات کمتری را صرف درس خواندن می‌کند و بنابراین نتایج خوبی نمی گیرد .
به دیگران در مورد اینکه چه مدت آنلاین بوده است دروغ می گوید .
چرا مغز نوجوان نسبت به پاداش‌های دیجیتال حساس‌تر از بزرگسالان است؟
هنگامی که کودکان وارد محدودۀ سنی ده سالگی می‌شوند، مغز آنها دچار تغییر اساســی شده که سبب می‌شود کودکان به دنبال کسب پاداش‌های اجتماعی از جمله به‌دست آوردن توجه و تأیید همسالان خود باشند. بطور همزمان، ما گوشی‌های هوشمند را نیز به آنها تحویل می‌دهیم بستر رسانه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام، یوتیوب، تیک تاک و اسنپ‌چت، فرصت‌های حیاتی و بسیار مهمی را برای تعامل فراهم کرده‌اند که آنها بخشی طبیعی از توسعه هستند؛ به‌ خصوص در زمان ِبیماری‌های همه‌گیر (مانند کرونا)که منجر به انــزوایی شدید شده است.
اما همین بسترها نیز به طور روز افزون با مشکلات سلامت روان، شامل ِاضطراب، علائم افسردگی و نگرانی‌هایی که فرد از تصویر بدن خود دارد، ارتباط یافته‌اند. پس چرا کودکان با خطر بالاتری از آسیب‌های رسانه‌های اجتماعی مواجه هستند؟ بیایید عمیق‌تر کاوش کنیم.
پاداش‌های اجتماعی و مغز
بین سنین 10 تا 12 سالگی، تغییرات در مغز باعث می‌شود که پاداش‌های اجتماعی مانند تعریف از مدل موی جدید کودک و یا خندۀ یک همکلاسی باعث شود که کودک ِدر این ردۀ سنی، شروع به تجربۀ احساس رضایت بخش‌تری کند. به ویژه، گیرنده‌های «هورمون‌های شادی» که همان اکسی توسین و دوپامین هستند، در قسمتی از مغز به نام جسم مخطط شکمی تکثیر شده، که همین موضوع، کودکان این محدوده ی سنی را نسبت به مورد توجه قرار گرفتن و تحسین شدن توسط دیگران، بسیار حساس‌تر می‌کند.
درست در کنار جسم مخطط شکمی، پالیدوم شکمی که ناحیه‌ای از کلید مغز برای رفتارهای انگیزشـــی می‌باشد، قرار گرفته است. این ساختارها، که در زیرِ قشرِ مغزِ اخیراً تکامل یافته، قرار دارند بخش‌های قدیمی‌تری از مغز هستند که رفتارهای غریزی را بر می‌انگیزانند.
استفاده از رسانه‌های اجتماعی در بزرگسالی نیز با فعال شدن مراکز پاداش مغز مرتبط است، اما دو تفاوت کلیدی ممکن است باعث کاهش آسیب در بزرگسالی – نسبت به دوران کودکی- باشد. اولاً بزرگسالان متمایل هستند که احساس پایداری از "خود" داشته باشند که این احساس، کمتر به بازخوردی که همسالانشان به آنها می‌دهند، متکی است. دوماً در بزرگسالان قشر پیش‌پیشانی مغزشان که ناحیه‌ای است که می‌تواند در تنظیم پاسخ‌های هیجانی به پاداش‌های اجتماعی کمک کند، تکامل یافته‌تر است.»
چه اثراتی بر خواب، تمرکز و تحصیل نوجوانان ناشی از اعتیاد دیجیتال مشاهده می‌شود؟
اعتیاد به تکنولوژی موجب کاهش تمرکز، افت تحصیلی و از دست رفتن انگیزه یادگیری می‌شود. کودکانی که بیش از حد درگیر بازی‌های رایانه‌ای یا فضای مجازی هستند، معمولاً در انجام تکالیف و مسئولیت‌های درسی خود دچار مشکل می‌شوند. از طرفی، کاهش تعاملات اجتماعی و انزوای تدریجی از دیگر تبعات این اعتیاد است. مهارت‌های ارتباطی و کار گروهی که از طریق تعاملات واقعی شکل می‌گیرند، به مرور تضعیف می‌شوند و کودک یا نوجوان از روابط سالم و مؤثر فاصله می‌گیرد
.کاهش تمرکز و توجه: استفاده مفرط از فضای مجازی می‌تواند موجب کاهش تمرکز دانش‌آموزان در حین مطالعه و انجام تکالیف شود. آن‌ها ممکن است به راحتی از فعالیت‌های آموزشی منحرف شوند و بیشتر وقت خود را در شبکه‌های اجتماعی و بازی‌های آنلاین بگذرانند.
افزایش اضطراب و استرس: فضای مجازی به دلیل مقایسه‌های اجتماعی و فشارهای روانی می‌تواند موجب افزایش اضطراب و استرس در دانش‌آموزان شود. مشاهده تصاویر و محتوای دستکاری‌شده در شبکه‌های اجتماعی ممکن است احساس نارضایتی از خود را در دانش‌آموزان ایجاد کند.
مشکلات خواب: استفاده بیش از حد از فضای مجازی، به‌ویژه در ساعات شب، می‌تواند باعث اختلال در خواب دانش‌آموزان شود. نور صفحه‌ نمایش‌ها به‌ویژه از نوع LED می‌تواند تولید ملاتونین (هورمون خواب) را مختل کرده و خواب را به تأخیر بیاندازد.
چگونه والدین می‌توانند رفتار سالم در استفاده از گوشی و شبکه‌های اجتماعی را آموزش دهند؟
-به زبان ساده توضیح دهید: به کودکان بگویید که فضای مجازی چیست و چگونه می‌توانند از آن استفاده کنند. برای مثال، توضیح دهید که فضای مجازی می‌تواند برای یادگیری و سرگرمی باشد، اما مانند دنیای واقعی نیازمند مراقبت است.
-مخاطرات را بیان کنید: بدون ایجاد ترس، به کودکان بگویید که خطراتی مانند ارتباط با افراد ناشناس یا مشاهده محتوای نامناسب ممکن است وجود داشته باشد و چگونه باید از آنها اجتناب کنند.
-ایجاد قوانین مشخص
-تعیین زمان استفاده: زمان مشخصی برای استفاده از دستگاه‌های دیجیتالی تعیین کنید و بر رعایت آن نظارت کنید.
قوانین رفتاری: آموزش دهید که چه رفتارهایی در فضای مجازی مناسب هستند و چه مواردی باید گزارش شوند (مثل پیام‌های ناپسند یا درخواست‌های غیرمعمول).
-استفاده از ابزارهای کنترل والدین
اپلیکیشن‌ها و تنظیمات کنترل والدین به شما کمک می‌کنند تا دسترسی کودک به محتوای نامناسب را محدود کنید.
سیستم‌هایی مانند تنظیمات حریم خصوصی در مرورگرها و برنامه‌ها نیز می‌توانند مفید باشند.
-در فعالیت‌ها شرکت کنید: بازی‌ها یا ویدئوهای آموزشی مورد علاقه کودک را بشناسید و همراهی کنید. این کار علاوه بر نظارت، به تقویت رابطه میان شما و فرزندتان کمک می‌کند.
-پرسش و پاسخ: از کودکان درباره تجربیاتشان در فضای مجازی بپرسید و آنان را تشویق کنید که اگر با مشکلی روبه‌رو شدند، به شما اطلاع دهند.
-ترویج فعالیت‌های جایگزین
-تشویق به فعالیت‌های واقعی: فعالیت‌هایی مانند ورزش، هنر و کتاب‌خوانی را جایگزین یا مکمل زمان حضور در فضای مجازی کنید.
-مدل‌سازی رفتار صحیح: والدین باید خود نیز الگوی مناسبی در استفاده از تکنولوژی باشند، زیرا کودکان از رفتار بزرگ‌ترها الگوبرداری می‌کنند.
-آموزش مهارت‌های انتقادی
به کودکان بیاموزید که هر چیزی در فضای مجازی حقیقت ندارد و باید محتوای آنلاین را با دید انتقادی بررسی کنند.
آیا محدودیت زمان استفاده از تلفن همراه کافی است یا نیاز به آموزش مهارت‌های خودکنترلی هم هست؟از موثرترین و در عین حال ساده ترین راه های ایجاد محدودیت برای کودکان جهت دسترسی به اینترنت و فضای مجازی، تعیین مکان و زمان استفاده از سیستم های الکترونیکی است. پدر و مادرها باید دقت داشته باشند تا متناسب با سن، نیاز و علاقه کودکان، زمان معقول و مناسبی را برای استفاده از اینترنت انتخاب کنند. مثلا ممکن است برای یک کودک ۵ ساله، ۱۵ دقیقه در روز، برای یک کودک ۱۰ ساله، ۳۰ دقیقه در روز و برای یک نوجوان ۱۵ ساله، ۶۰ دقیقه در روز زمان مناسبی برای استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی مانند گوشی یا تبلت باشد. البته تعیین این زمان‌ها به شرایط و ویژگی های هر خانواده بستگی دارد و ممکن است بسته به موقعیت تغییر کند.نه تنها زمان، بلکه محل استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی نیز بسیار مهم است. پدر و مادرها باید مانع از آن شوند که کودکان به صورت تنها در اتاق خودشان، تخت خوابشان یا جاهای خلوت و بصورت یواشکی به فضای مجازی وارد شوند. مناسب است کودکان در فضای باز، پذیرایی یا جاهای عمومی خانوادگی از سیستم های الکترونیکی استفاده کنند. این کار باعث می‌شود والدین بتوانند به راحتی کنترل داشته باشند که کودک چگونه، با چه افرادی و درباره چه مطالبی در فضای مجازی صحبت می‌کند.توجه داشته باشید که محدودیت دسترسی کودک در موبایل و ویندوز با روش‌های بسیار زیادی میسر است و اصولاً می‌توان همه نوع محدودیت را برای استفاده از گوشی کودکان ایجاد کرد. تنها کافیست والدین وقت مناسبی را برای این مورد در نظر گرفته و به صورت دائم ولی بدون وسواس، بر این مورد نظارت داشته باشندتشویق به فعالیت‌های جایگزین اینترنت و فضای مجازی نباید تنها منبع سرگرمی و یادگیری کودک باشد. والدین باید سعی کنند کودک را به فعالیت‌های جایگزین مشوق باشند. این فعالیت‌ها می تواند شامل بازی‌های فکری، هنری، ورزشی، علمی یا اجتماعی باشند. به عنوان نمونه، کودک را به بازی با اسباب‌بازی‌های آموزشی، نقاشی، خواندن کتاب، پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، بازدید از موزه یا پارک، شرکت در کلاس‌های هنری یا ورزشی یا دیدار با دوستان و خانواده می توان تشویق کرد. این فعالیت‌ها باعث می‌شود کودک توانایی‌های خود را یافته و تقویت کند، اعتماد به نفس پیدا کند، روابط اجتماعی خود را بهبود بخشد و سلامت جسمی و روحی خود را حفظ کند.
نقش بازی‌های آنلاین در ایجاد وابستگی و اعتیاد دیجیتال چیست؟
اعتیاد به بازی آنلاین به عنوان یک اختلال روانشناختی شناخته می‌شود که در آن فرد به طور مداوم و بیش از حد به بازی‌های آنلاین می‌پردازد، به نحوی که این فعالیت بر زندگی روزمره و عملکرد اجتماعی، شغلی یا تحصیلی او تاثیر منفی می‌گذارد. این نوع اعتیاد معمولاً با تمایل شدید به بازی و ناتوانی در کنترل مدت زمان بازی مشخص می‌شود. اعتیاد به بازی آنلاین می‌تواند با احساسات شدید لذت و رضایت هنگام بازی و احساس ناراحتی و اضطراب در صورت عدم دسترسی به بازی همراه باشد.
نشانه‌های اعتیاد به بازی‌های آنلاین
-افزایش زمان بازی: فرد به تدریج زمان بیشتری را صرف بازی می‌کند و قادر به کاهش یا متوقف کردن آن نیست.
-نادیده گرفتن مسئولیت‌ها: وظایف شغلی، تحصیلی یا خانوادگی نادیده گرفته می‌شوند و اولویت اصلی فرد بازی است.
-تغییرات رفتاری: تغییرات خلقی مانند تحریک‌پذیری، اضطراب یا افسردگی در صورت عدم دسترسی به بازی.
-انزوا از اجتماع: کاهش تعاملات اجتماعی و کاهش زمان صرف شده با خانواده و دوستان.
-مشکلات جسمی: مشکلات جسمانی مانند خستگی چشم، دردهای عضلانی و مشکلات خواب به دلیل ساعات طولانی بازی.
چه علائمی در نوجوان نشان می‌دهد که به فضای مجازی بیش از حد وابسته شده است؟
یافتن تعادل مناسب بین ایمن نگه داشتن فرزندان و فراهم کردن آزادی کافی برای رشد شخصی سالم، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. با این حال، این امر قابل دستیابی است.
به جای اتکا صرف به کنترل‌های خارجی، والدین باید به تقویت خودتنظیمی در کودکان بپردازند. این هدف می‌تواند از طریق آموزش خطرات آنلاین، تعیین انتظارات روشن و تشویق به انتخاب‌های مسئولانه محقق شود.
وقتی کودکان دلیل قوانین را درک می‌کنند، بیشتر تمایل دارند که آنها را درونی کرده و خودانضباطی را ایجاد کنند.
حفظ گفتگوی باز با کودکان درباره دلایل اجرای کنترل‌های والدین اهمیت زیادی دارد. والدین باید فرزندانشان را در فرآیند تنظیم این کنترل‌ها مشارکت دهند و اهمیت ایمنی آنلاین را در حالی که نیاز به حریم خصوصی و استقلال آنها را نیز تصدیق می‌کنند، توضیح دهند.
این رویکرد مشارکتی، به جای اینکه احساس کنترل یا عدم اعتماد را در کودکان ایجاد کند، حس درک و مالکیت را تقویت می‌کند.
به جای صرفاً محافظت از کودکان در برابر تمامی خطرات احتمالی آنلاین، بهتر است به آنها آموزش داد که چگونه با این چالش‌ها مواجه شوند. گفتگو در مورد سناریوهای مختلف آنلاین و بررسی روش‌های برخورد با موقعیت‌های متفاوت، می‌تواند مهارت‌های حل مسئله آنها را تقویت کرده و آنها را برای تعامل آنلاین مستقل آماده کند.
اجرای کنترل‌های والدین نباید به عنوان نقض اعتماد تلقی شود، بلکه باید به عنوان ابزاری برای تضمین ایمنی دیده شود. والدین باید در مورد استفاده از ابزارهای نظارتی با فرزندان خود صادق باشند و توضیح دهند که هدف از این اقدامات، حفاظت از آنها در برابر آسیب‌های احتمالی است، نه تجاوز به حریم خصوصی آنها.
اجرای منصفانه قوانین و احترام به حریم خصوصی کودکان در چارچوب‌های معقول، به ایجاد محیطی از اعتماد و درک متقابل کمک می‌کند.
چگونه والدین می‌توانند بدون ایجاد تنش، کنترل مثبت بر استفاده دیجیتال فرزند داشته باشند؟آگاهی‌رسانی و آموزش: خانواده‌ها باید به فرزندان خود در مورد مزایا و معایب فضای مجازی آموزش دهند. آگاه‌سازی از خطرات احتمالی مانند اطلاعات غلط، سوءاستفاده‌های آنلاین، تهدیدات حریم خصوصی و اعتیاد به فضای مجازی می‌تواند به دانش‌آموزان کمک کند تا از فضای آنلاین به‌طور هوشمندانه استفاده کنند.
تنظیم قوانین و محدودیت‌های زمانی: والدین باید زمان مشخصی را برای استفاده از اینترنت و فضای مجازی تعیین کنند. ایجاد محدودیت‌های زمانی به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا از استفاده بیش از حد از این فضا جلوگیری کرده و وقت خود را برای سایر فعالیت‌ها مثل مطالعه، ورزش و تحرک بدنی و تعاملات اجتماعی واقعی صرف کنند.
نظارت و پیگیری فعالیت‌های آنلاین: والدین باید به‌طور دوره‌ای نظارت کنند که فرزندانشان در فضای مجازی به چه محتوایی دسترسی دارند و با چه افرادی ارتباط برقرار می‌کنند. این نظارت باید به‌گونه‌ای باشد که فرزند احساس تحت کنترل بودن نکند، بلکه به‌صورت دوستانه و بر اساس اعتماد شکل گیرد.
گفتگو و ارتقاء ارتباطات خانوادگی: خانواده‌ها باید فضای باز و صمیمانه‌ای را برای گفتگو در مورد فعالیت‌های آنلاین فرزندان خود ایجاد کنند. این گفتگوها می‌تواند به دانش‌آموزان کمک کند تا تجربیات خود را در مورد فضای مجازی با والدینشان به اشتراک بگذارند و نگرانی‌ها یا مشکلات خود را بیان کنند.
ایجاد الگویی مثبت: والدین باید خود نیز به‌عنوان الگوی صحیح استفاده از فضای مجازی عمل کنند. فرزندان تمایل دارند که رفتار والدین خود را الگو قرار دهند، بنابراین مهم است که والدین در استفاده از فناوری‌ها و اینترنت به‌صورت مسئولانه عمل کنند.
آیا مدرسه و معلم می‌توانند در آموزش مهارت استفاده سالم از تکنولوژی نقش داشته باشند؟
مدارس باید فرهنگ استفاده سالم از فناوری و فضای مجازی را در میان دانش‌آموزان ترویج کنند. این می‌تواند از طریق برگزاری کارگاه‌های آموزشی، سخنرانی‌ها و ارائه مواد آموزشی باشد. ترویج فرهنگ مسئولیت‌پذیری در استفاده از فضای مجازی به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا بدانند چگونه از این فضا به نفع خود و جامعه استفاده کنند.
نظارت بر فعالیت‌های آنلاین دانش‌آموزان: مدارس می‌توانند سیستم‌هایی برای نظارت بر استفاده دانش‌آموزان از اینترنت و دستگاه‌های دیجیتال در مدرسه ایجاد کنند. این نظارت باید به‌گونه‌ای باشد که از استفاده نادرست یا دسترسی به محتوای مضر جلوگیری شود. در عین حال، نظارت باید به‌طور مناسبی انجام شود تا دانش‌آموزان احساس محدودیت یا ترس نکنند.
همکاری با والدین: مدارس باید با والدین در مدیریت استفاده از فضای مجازی همکاری کنند. این همکاری می‌تواند از طریق برگزاری جلسات مشترک والدین و معلمان، ارسال اطلاعیه‌ها و راهنمایی‌ها در مورد نحوه مدیریت فضای مجازی در خانه و برگزاری کلاس‌های آموزشی مشترک باشد. این نوع همکاری می‌تواند باعث ایجاد یک رویکرد هماهنگ و یکپارچه در مدیریت فضای مجازی برای دانش‌آموزان شود.
ایجاد برنامه‌های حمایتی و مشاوره‌ای: مدارس باید برنامه‌های مشاوره‌ای و حمایتی برای دانش‌آموزان ایجاد کنند تا آن‌ها در صورت بروز مشکلات آنلاین مانند سوءاستفاده یا اضطراب‌های ناشی از فضای مجازی بتوانند کمک دریافت کنند. مشاوران مدرسه می‌توانند به دانش‌آموزان راه‌حل‌های مفید برای مقابله با مشکلات فضای مجازی ارائه دهند.
نقش فعالیت‌های گروهی و ورزش در کاهش وابستگی به فضای دیجیتال چیست؟
تقویت فعالیت‌های گروهی
شرکت در فعالیت‌های گروهی و تعاملات حضوری با دوستان و خانواده می‌تواند جذابیت استفاده از گوشی را کاهش دهد. فعالیت‌هایی مثل:
ورزش‌های گروهی
کمپ‌های تفریحی
کلاس‌های هنری یا مهارت‌آموزی
چه پیامدهای بلندمدتی برای نوجوانانی که اعتیاد دیجیتال دارند، وجود دارد؟
-پیامدهای فردی
الف. احساس تنهایی و افسردگی
ب. اُفت تحصیلی
ج. تغییر سبک زندگی
۳. پیامدهای اجتماعی
الف. انزواطلبی
ب. بحران هویت
آیا تفاوتی بین اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی و بازی‌های دیجیتال وجود دارد؟
اعتیاد به بازی‌های اینترنتی، صرف کردن وقت زیاد در اینترنت برای انجام بازی، قمار، خرید یا تجارت. این نوع اعتیاد علاوه بر هدر دادن زمان فرد، منجر به مشکلات جدی مالی می‌شود.
اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی اینترنت، استفاده مداوم از شبکه‌های اجتماعی مثل فیس‌بوک و توییتر و غیره. این افراد مرتباً پروفایل خود را به‌روز کرده و پیام‌هایی با دوستان خود ردوبدل می‌کنند.
چگونه می‌توان گفت‌وگوی صادقانه با نوجوان درباره آسیب‌های فضای دیجیتال را شروع کرد؟
بافرزندتان در مورد امنیت آنلاین صحبت کنید
از زبان ساده و ابتدایی برای توضیح برخی از اتفاقات بدی که ممکن است در اینترنت رخ دهد و اینکه چرا هنگام استفاده از دستگاه‌هایمان مهم است مراقب باشیم، استفاده کنید.
به آن‌ها کمک کنید تا بفهمند اشتراک‌گذاری آنلاین چه چیزی اشکالی ندارد، چه چیزی خوب است و اشتراک‌گذاری با چه کسانی اشکالی ندارد. اطلاعات شخصی همانند نام، شماره تلفن، آدرس مدرسه یا خانه و عکس‌های آن‌ها هرگز نباید به صورت آنلاین به اشتراک گذاشته شود.
فضای امنی برای آن‌ها ایجاد کنید تا در مواقع نگرانی با شما صحبت کنند
به آن‌ها بگویید که همیشه می‌توانند در مورد هر چیزی که آن‌ها را نگران می‌‌کند، با شما صحبت کنند، بدون اینکه احساس شرم داشته باشند یا دچار مشکل شوند. فرزندتان ممکن است از این بترسد که اگر به شما اعتماد کند، گوشی را از او بگیرید یا مدت زمان استفاده از آن را برایش محدود کنید.
اگر فرزند شما چیزی را دیده یا تجربه کرده است که در رسانه‌های اجتماعی یا یک وب سایت باعث ناراحتی او شده است، آن را گزارش کرده و مسدود کنید. اکثر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی به شما امکان می‌دهند یک شخص را مسدود کنید تا محتوای او را نبینید و او نتواند با شما تماس بگیرد یا برای شما پیام ارسال کند.
چه برنامه‌ها یا اپلیکیشن‌هایی می‌توانند به کنترل استفاده سالم از گوشی کمک کنند؟
. اپلیکیشن Forest
یکی از اپلیکیشن های بسیار جذاب و صد البته کاربردی در کنترل مدت زمان استفاده از گوشی و تبلت، اپلیکیشن Forest است.
. اپلیکیشن Off Time
.برنامه SPACE
. اپلیکیشن Flipd مناسب (Android / ios
. اپلیکیشن Quality Time
. اپلیکیشن Moment
. اپلیکیشن App Block
. اپلیکیشن Anti Social
در پایان، سه توصیه عملی برای والدین و مربیان برای پیشگیری از اعتیاد دیجیتال نوجوانان چیست؟
برای پیشگیری از اعتیاد کودکان و نوجوانان به تکنولوژی، خانواده‌ها باید رویکردی فعال و آگاهانه داشته باشند. اولین گام، تعیین زمان‌بندی مشخص برای استفاده از ابزارهای دیجیتال است. والدین باید با فرزندان خود در مورد محدودیت‌های زمانی به توافق برسند و به صورت قاطع اما منطقی این قوانین را اجرا کنند. ایجاد جایگزین‌های جذاب مانند ورزش، بازی‌های گروهی، کتابخوانی و فعالیت‌های هنری می‌تواند به کاهش وابستگی به تکنولوژی کمک کند. همچنین، اختصاص زمان‌های خانوادگی بدون استفاده از موبایل و تلویزیون، به تقویت ارتباطات خانوادگی و کاهش تمایل به فضای مجازی می‌انجامد.
انتهای پیام/*