یادداشت/ملیحه سادات ضیایی؛

سیری جامع در منش رفتاری و سیره عبادی امام حسین(ع)

حضرت امام حسین علیه السلام یکی از این اسوه های کامل و الگوهای همه جانبه است و آنچه از حضرتش باید آموخت، نه تنها درس حماسه و جهاد، شهادت و ظلم ستیزی، که درس عبودیت و سخاوت و جوانمردی و ارزش گرایی و تهجّد و انس با قرآن و تکریم انسان است.
سیری جامع در منش رفتاری و سیره عبادی امام حسین(ع)
1401/05/25 - 10:29
تاریخ و ساعت خبر:
140741
کد خبر:
به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از اصفهان، ملیحه سادات ضیایی، الگوهای بزرگ دینی و مذهبی، الگوهایی اثر گذار برای رسیدن به کمال و خودسازی و بندگی انسان ها هستند . تمام انبیا الهی و در راس آنها، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، الگویی ارزشمند برای بشریت بودند. قرآن کریم در مورد اقتدا به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «ولکم فی رسول الله اسوة حسنة » ; «برای شما در [رفتار] رسول خدا الگوی نیکویی است .»
بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اسوه های امت، امامان معصوم علیهم السلام هستند و یکی از این اسوه ها، سرور شهیدان، حسین بن علی علیه السلام است .
حضرت امام حسین علیه السلام یکی از این اسوه های کامل و الگوهای همه جانبه است و آنچه از حضرتش باید آموخت، نه تنها درس حماسه و جهاد، شهادت و ظلم ستیزی، که درس عبودیت و سخاوت و جوانمردی و ارزش گرایی و تهجّد و انس با قرآن و تکریم انسان است.
امام حسین (ع) الگوی حریت است که آزادگی، مردانگی، مروت، شجاعت و شهامت در وجود مقدسشان(ع) تجلی پیدا کرد.
واقعه عاشورا و قیام امام حسین (ع) برای مبارزه با ظلم و احیای اسلام ناب بود و این قیام شخصیت امام حسین (ع) را به خوبی تبیین می‌کند.قيام‌ امام‌ حسين‌ (ع) و نهضت‌ عاشورا سرلوحة‌ بسياري‌ از نيکي‌ها، فضايل‌ وافتخارات‌ است‌. بقاي‌ اسلام‌ مرهون‌ قيام‌ سید الشهداء و دوام‌ آن‌ در به‌ کار بستن‌ درس‌ها، پيام‌هاو عبرت‌هاي‌ عاشوراست‌.
يکي‌ از بزرگ‌ترين‌ درس‌هاي‌ آن‌، عزت‌ مندي‌ و عزت‌ مداري‌است‌.
واقعه عاشورا و قیام امام حسین (ع) برای مبارزه با ظلم و احیای اسلام ناب بود و این قیام شخصیت امام حسین (ع) را به خوبی تبیین می‌کند. مولای ما حسین بن علی علیهماالسلام ، شب عاشورا برای انس با خدا و تهجّد و تلاوت قرآن و نماز، از دشمن مهلت گرفت. در گرماگرم نبرد عاشورا نیز، هنگام ظهر به نماز ایستاد تا به ما بیاموزد که جان بر سردین و خداجویی نهاده است. سعید بن عبداللّه حنفی، در آن لحظه، در برابر امام همچون سپر حفاظتی می ایستد، تا حسین بن علی علیهماالسلام ، آخرین نمازش را بخواند و با 13 تیر که بر پیکرش می نشیند، به شهادت می رسد.
یک بُعدی بودن، نقصانی برای انسان است. پیشوایان دینی ما در همه ابعاد، صاحب کمال بوده اند و برای شیعیان خود نیز این را می پسندیدند.
از برجسته ترین جنبه های شخصیت سیدالشهداء، محبت پروردگار و دلدادگی او به خداوند و امر و رضای اوست.
این که نسبت به حادثه عاشورا و آمادگی برای شهادت طلبی و پذیرش تبعات و پیامدهای آن و راضی شدن به یتیمی فرزندان و اسارت اهل بیت، از زبان حضرتش چنین نقل شده است:
ترکتُ الخلقَ طُرّاً فی هَواکا وَ اَیْتَمْتُ العِیالَ لِکَیْ اَراکا
نشانه خدا دوستی و عشق به معبود و فنا در «حبّ الهی» است.
هرچه امام حسین علیه السلام به لحظه شهادت نزدیک تر می شد، چهره اش برافروخته تر و شکفته تر می گشت؛ تعبیر دیگری از عشق الهی اوست که تبدیل هجران به وصال را می دید و به وجد می آمد.
حسین بن علی علیهماالسلام بنده ذاکر خدا بود، پیوسته حمد و ثنای الهی برزبانش و سپاس نعمت ها در قلبش. و در راحت و رنج و سرّاء وضرّاء، یاد خدا آرام بخش جانش بود و بر او تکیه داشت و هیچ صحنه تلخ و غمباری نبود، جز آن که داروی «یاد خدا» آرامَش می کرد.
تنها در صبح عاشورا نبود که با گفتنِ «اللّهم انت ثِقَتی فی کلِّ کَربٍ»، به یاد خدا بودن را ابراز می کرد و تنها در حملات حماسی روز عاشورایش نبود که با تکرار جمله «لاحول ولا قوّة الاّ باللّه»11؛ ارتباط قلبی خود را با معبود، بر زبان می آورد، بلکه همواره گویای «اللّه اکبر» بود و ذکر «الحمدللّه علی کلّ حالٍ» و یاد خدا ورد زبانش بود و «استرجاع» را ـ که یکی از شاخص های ذکر حقیقی، بخصوص در هنگام مصائب و ناگواری هاست ـ در مواقع مختلف از جمله در راه مکه به کربلا، بر لب داشت.
وقتی چراغ یاد خدا در شبستان دل انسان روشن باشد، هرگز شیطان رخنه برای ورود به خلوتگاه دل نمی یابد و این خانه که باید جای خدا باشد، مأوای دیو و دد نمی گردد.
هم از معنویت و توجه به خدا و نیایش های شبانه امام حسین علیه السلام باید درس آموخت، هم از توجه به علم و ادب و دانش و تربیت فرزندان، هم حُسن خُلق و کرامت رفتاری و مستضعف گرایی، هم از ایثار و سخاوت و بذل و بخشش وی، و هم از رأفت و مهربانی و عواطف والای انسانی نسبت به همنوعان.
حسین بن علی علیهماالسلام مقتدای همه و همیشه و همه جاست؛ چه در جنگ و چه در صلح، چه در میدان جهاد و چه در عرصه اعتقاد، چه در صداقت و پاکی، چه در شجاعت و بی باکی، چه در روحیّه شهادت طلبی، چه در عبادت ها و راز و نیازهای نیمه شبی.
جویندگان راه معنی و طالبان عزت و آزادگی، باید در «آینه اوصاف حسینی» به تماشای این جلوه های ناب و ماندگار بنشینند و اگر اهل سیر و سلوک اند و شیفته «عرفان اهل بیتی»، و اگر به افقی دور دست تر از مادّیات و بلندتر از روزمرّگی ها می نگرند، باز هم باید به «مرآت حسینی» چشم بدوزند و به این «آینه حُسْن» بنگرند.
برای الگوگیری از «اسوه های حسنه»، باید به جهات اسوه بودن آنان توجه داشت؛ حسین بن علی علیهماالسلام یکی از این اسوه هاست؛ خود نیز فرموده است: «لکم فیّ اسوة».

بازگشت به ابتدای صفحه بازگشت به ابتدای صفحه
برچسب ها:
سیری جامع در منش رفتاری و سیره عبادی امام حسین(ع)
ارسال نظر
مخاطبان گرامی، برای انتشار نظرتان لطفا نکات زیر را رعایت فرمایید:
1- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
2- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
3- نظرات بعد از بررسی و کنترل عدم مغایرت با موارد ذکر شده تایید و منتشر خواهد شد.
نام:
ایمیل:
* نظر:
فرهنگی
V
آرشیو