خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - زهرا رحمانی مدیر حوزه علمیه حضرت معصومه سلام الله در گفتگو با خبرنگار زنان نیوز گفت : یکي از مهم ترین ثمره هاي تاریخ، عبرت گرفتن از سرگذشت گذشتگان است . قرآن کریم پس از نقل حوادث تلخ و شیرین زندگي حضرت یوسف(علیه السلام) مي فرماید: «همانا داستان هاي زندگي آنان، مایه عبرت صاحبان عقل و خرد مي باشد.» هرچند مطالعه تاریخ امري آسان و شیرین مي باشد، اما یک انسان عاقل همواره با هوشیاری داستات حساس تاریخ امّت های پیشین را مي خواند، و باید سعی کند علل پیروزي و ناکامي هاي آنان را ریشه یابي کند. از آن ها درس عبرت بگیرد و از چهار راه هاي زندگي خویش با توجه به آگاهی و تکرار نکردن اتفاقات تاریخ گذشتگان بگذرد.
وی بیان کرد: بر هر امّت هوشیار و انسان آگاه لازم است که همواره زمان خویش را با زمان هاي گذشته مقایسه کرده و در صفحات تاریخ، نسخه هاي مشابه عصر خویش را جستجو کند تا مبادا جز تکرار کننده های تاریخ باشد ، شرایط عهد خویش را با آن زمان مقایسه نماید تا خطاهاي آنان را تکرار ننماید.
وی با بیان اینکه جامعه اسلامي ما در شرایط کنوني انقلاب، بیش از گذشته حکومت علي بن ابیطالب(علیه السلام) را مورد مطالعه قرار دهد، گفت: زمان ما، همانند زمان حکومت علي(علیه السلام) مي باشد، چون نظام جمهوری اسلامی ایران مثل حکومت مولا بر پایه اسلام مبتني است و مشکلات حکومت علوی، در زمینه مسائل اقتصادي ، سیاسي و فرهنگي، شبیه مشکلات ما مي باشد، و امروزه ما می‌توانیم این تشابهات را در چند محور مورد بررسی قرار دهیم :
۱. اگر در جامعه ما شبهات فرهنگي و دیني رواج یافته، در عصر امام علي(علیه السلام) نیز همین طور بوده، لذا عصر حکومت علي(علیه السلام) به عصر شبهه افکني و تأویل آیات قرآن و سنت پیامبراکرم(صلي الله علیه و آله ) نام گرفته است
۲. اگر در زمان ما نسل دوم و سوم انقلاب به رشد و بلوغ اجتماعي رسیده و تقریباً بخش عظیمي از جمعیت کشور را به خود اختصاص داده است و از فلسفه انقلاب اسلامي و حوادث روزهاي آغازین آن و جنگ تحمیلي بي خبرند، در عصر حاکمیت مولي علي(علیه السلام) نیز وضع به همین ترتیب بود; یعني بسیاري از مسلمانان و سپاهیان جهان اسلام از تابعین به شمار مي آمدند. کساني که نه پیامبر اسلام(صلي الله علیه وآله) را دیده و نه با سنت مقدس آن حضرت آشنا بودند، نه علي(علیه السلام) و اهل بیت(علیهم السلام) را درست شناخته و نه از قدر و منزلت و علم و معرفت او اطلاع کافي داشتند. بلکه تنها با قرآن آن هم در حدّ قرائت آشنا بودند. از همین رو، به آساني فریب خدعه منافقین را مي خوردند.
۳. اگر امروز انقلاب ما از سوي دشمن خارجي و منافقان و خودباختگان داخلي تهدید مي شود، در عصر حاکمیت علي(علیه السلام)نیز چنین بوده است; از یک سو، حضرت درگیر منازعه با افرادي چون طلحه و زبیر و عایشه و سعد وقاص ها بودند، که روزي در جبهه حق مبارزه می کردند و در عصر نبوت داراي سوابق درخشاني بودند، ولي پس از پیامبر(صلي الله علیه وآله)، دست از ارزش ها کشیدند، و همواره کمر همت به نابودي اسلام بسته بودند. آنان در حقیقت مانند امریکا، این شیطان بزرگ و دشمن کینه توز انقلاب، خارج از حجاز و عراق، در گوشه اي از جهان اسلام و از طریق پایگاه هاي خود، براي فروپاشي و انهدام بنیان حکومت دیني و تبدیل خلافت به سلطنت تلاش مي کردند.
4. اگر امروز، آهنگ بحران ناامني و تفرقه به عنوان دو خطر بزرگ و بنیان کن به گوش مي رسد و رهبر معظم انقلاب همواره مسؤولان و گروه هاي سیاسي را به پرهیز از بروز این خطرها دعوت مي کنند، در دوران خلافت مولي(علیه السلام)نیز شرایط سیاسي به همین صورت بود. به طوري که دو جنگ جمل و نهروان، محصول نفاق و تفرقه و جنگ صفین و غارت هاي راهزنان شام در حجاز و یمن نماد بارز ناامني به شمار مي آمدند.
مدیر حوزه علمیه حضرت معصومه(س) با تأکید بر اینکه بر تمامی مسلمین واجب است که تاریخ را بخوانند تا با عبرت گرفتن از آن اتفاقات ناگواری آگاهی برسند و مبادا با رفتار و نا آگاهی خو ضربه ای به اسلام بزنند و مبادا در برابر ولایت بایستند نا خودآگاه در دام شیطان گرفتار شوند ، اظهارداشت : در زمان مولا علی علیه السلام عوامل زیادی باعث شکست حکومت مولا شد که همه آن هم به خاطر گوش به فرمان نبودن در برابر ولایت زمان خود بود که این‌ گوش به فرمان نبودن و اسیر دنیا شدن باعث شکست حکومت مولا شد اگر بخواهیم عوامل شکست حکومت امیرالمؤمنین(علیه السلام)را ذکر کنیم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد از جمله :
< ۱. راه اندازی سه جنگ خونین و محنت زاي جمل، صفین و نهروان، که در فاصله ها زماني بسیار کوتاه به وقوع پیوست، ضربه سنگیني بر اقتدار حکومت مولي(علیه السلام)فرود آوردند، به طوري که اگر این جنگ هاي فرساینده و پر دردسر و تفرقه انگیز نبود، قطعاً وضع حکومت حضرت به مراتب بهتر از آن مي شد که ما در تاریخ با آن روبه رو هستیم.
۲. با دقت دردوران حکومت حضرت به روشني مشخص است ، تا زماني که مردم از علي(علیه السلام) حرف شنوي داشتند و مطیع فرامین آن حضرت بودند، همواره علي(علیه السلام)پیروز بوده و اقتدار حاکمیتش محفوظ مانده بود. عقب نشیني و شکست و ناکامي از روزي آغاز گردید که مردم دست از تبعیت از امامشان برداشته و از اطاعت ایشان سرباز زدند. ضعف و ناتواني حکومت زماني نمایان گردید که مردم از آن حضرت جدا شدند و در این میان، آنچه موجب موفقیت معاویه در جنگ صفین شده بود و توانسته بود، جلوي حملات مالک اشتر را بگیرد ،پس با این تفاسیر می‌توان گفت پدیده شوم عصیانگري و سستي و کاهلي یاران علي(علیه السلام) را در پیروي و فرمانبري از آن حضرت، عامل انحطاط و از دست رفتن اقتدار حکومت ایشان بدانیم و به دنبال عواملي که موجب جدایي مردم از علي(علیه السلام)گردید.
رحمانی روحیه دنیاگرایي و رفاه طلبي و القاي شبهات و شایعات از سوي معاویه، علیه علي(علیه السلام) را یکي از مهم ترین عوامل جدایي مردم از علي(علیه السلام) دانست و ادامه داد: مسأله انحراف خواص نیز در این زمینه از اهمیت ویژه ای برخوردار است ؛یعني اگر با تأمل بیش تري، حوادث ناگوار عصر حاکمیت علي(علیه السلام) را پي گیري کنیم، به این نتیجه مي رسیم که همواره، به موازات کج روي ها و انحراف ها و عصیانگري هاي خواص، عصیانگري عامه مردم نیز نسبت به آن حضرت افزایش یافته و در نتیجه، پایه هاي حاکمیت ایشان روز به روز سست تر مي گردید.
وی در توضیح مسئله انحراف خواص در دوران حکومت امام علی علیه السلام گفت: این مسئله اولین بار، توسط مقام معظم رهبري (مدظله العالي) مطرح شد. ایشان در تحلیل و ریشه یابي حادثه دلخراش عاشورا، علت اساسي سستي و کاهلي جامعه اسلامي در حمایت از اهل بیت(علیهم السلام) و تنها گذاشتن سیدالشهدا(علیه السلام)در روز عاشورا را مسأله انحراف خواص جامعه اسلامي دانستند.و فرمودند: «خواص یعني کساني که وقتي عملي انجام مي دهند، موضع گیري مي کنند، راهي را که انتخاب مي کنند، نقطه مقابلش عوام است، عوام یعني کساني که وقتي جوّ به یک سمتي مي رود، این ها هم مي روند و تحلیلي ندارند،پس در هر جامعه، خواصي داریم و عوامي، طبعاً، خواص دو جبهه هستند. خواص جبهه حق و خواص جبهه باطل.» و فرمودند: «عزیزان من! خواص طرفدار حق، دو دسته اند: یک دسته کساني هستند که در مقابله با دنیا، با زندگي، با مقام، با شهوت، با پول، با لذت، با راحتي، با نام، موفق اند، یک دسته موفق نیستند، در هر جامعه این دو قسم آدم، دو قسم خواص طرفدار حق، وجود دارد، اگر آن قسم خوب خواص طرفدار حق; یعني، اگر خواصي که بتوانند از متاع دنیا دست بردارند، تعدادشان زیاد شود، جامعه اسلامي هیچ وقت دچار حالت دوران امام حسین(علیه السلام)نخواهد شد، مطمئن باشید تا ابد بیمه بیمه است، اما اگر این ها کم باشند و آن دسته خواص دیگر زیاد باشند; یعني آن هایي که به دنیا دل سپرده اند، حق را هم مي شناسند، طرفدار حقّ اند، در عین حال، در مقابل دنیایشان مي لرزند! دنیا یعني چه؟ یعني پول، خانه، شهوت، مقام، اسم و شهرت و مسؤولیت و یعني جان.
اگر کساني که براي جانشان راه خدا را ترک مي کنند آن جایي که باید حق بگویند، نمي گویند، چون جانشان به خطر مي افتد، یا براي مقامشان یا براي شغلشان یا براي پولشان یا براي محبت به اولادشان، براي محبت به خانواده شان، براي محبت به نزدیکان و دوستانشان، راه خدا را رها مي کنند، اگر عده این ها زیاد بود، آن وقت واویلاست! آن وقت حسین بن علي ها به مسلخ کربلا خواهند رفت، به قتلگاه کشیده خواهند شد! یزیدها سر کار مي آیند و بني امیه بر کشوري که پیغمبر به وجود آورده بود، هزار ماه حکومت خواهد کرد و امامت به سلطنت تبدیل خواهد شد!...)
مدیر حوزه علمیه حضرت معصومه (س) بیان کرد: خواص دوران امیرالمؤمنین(علیه السلام) خواص طرفدار حق، یعني کساني که حق را مي شناختند، کساني بودند که دنیا را بر آخرت ترجیح مي دادند، نتیجه این شد که امیرالمؤمنین(علیه السلام)مجبور شد، سه جنگ راه بیندازد، عمر چهار سال و نه ماه حکومت خود را دائماً در این جنگ ها بگذارند، در آخر هم به دست یکي از آن آدم هاي خبیث، به شهادت برسد!...
امیرالمؤمنین(علیه السلام) به خاطر همین وضعیت، به شهادت رسید و بعد امام حسن(علیه السلام) آمد، همین وضعیت بود که امام حسن(علیه السلام) نتوانست بیش از شش ماه دوام بیاورد، او را تنهاي تنها گذاشتند.»
رحمانی گفت: کناره گیري و مخالفت خواص ضربه سنگیني بر پیکر نظام سیاسي علوي وارد آورد; چرا که در آن روزگاران سران اصحاب پیامبر(صلي الله علیه و آله) اعم از مهاجرین و انصار از نفوذ بسیار زیادی در میان مسلمانان داشتند و مواضع سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و نظامی آنان سرنوشت بسیاری از مسائل و مشکلات نظام را رقم زد، با توجّه به این شواهد و ده ها شاهد دیگر می توان گفت که اصحاب و خواص اهل حق، یعني کساني که روزگاري در رکاب نبي مکرّم اسلام(صلي الله علیه وآله) بوده اند، نفوذ در خور توجه و فزاینده اي در جامعه اسلامي داشتند. از این رو، وقتي از علي بن ابیطالب(علیه السلام)فاصله گرفتند و به مخالفت با آن بزرگوار پرداختند، حمایت مردمي از آن حضرت به طور غیرمنتظره اي کاهش یافت. به طوري که مردم بصره به پیروي از طلحه و زبیر و عایشه نه تنها بیعت با آن حضرت را شکستند، بلکه به جنگ با آن بزرگوار پرداخته و در این راه کشته فراواني دادند و سرانجام، با دل هایي مملوّ از بغض و کینه نسبت به مولي به خانه هایشان بازگشتند و ای خواص بودند که با این آگاه نبودنشان ضربه ای به حکومت مولا علی علیه السلام زدند .
انتهای پیام/*