خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - نظریه امام علی الا درباره پیدایش جهان ا
امام علی علیه السلام در سخنان خود نظریه ای کامل از جهان آفرینش و چگونگی پیدایش آن را بیان کرده است در حالی که دانشمندان با نظریه های خود تئوریهایی را مطرح میکنند بدون این که به نتیجه ای برسند. به نظر من نظریه امام علی ، بهترین نظریه هاست که ما را از جهانی که میلیونها سال پیش که نه آسمانی بود و نه زمینی بلکه تنها عالمی تو ، آگاه می.کند به راستی چه کسی این را به او داد و از کجا این علم را به دست آورد؟ آیا غیر از چشمه علم الهی عَيْناً يَشْرَبُ بها عباد الله يُفَجِّرُونَها تَفْجیرا از چشمه ای که بندگان خاص خدا از آن مینوشند و از هرجا بخواهند آن را جاری میسازند.
دیدگاه امام علی علیه السلام درباره پیدایش جهان آن است که خداوند قبل ازخلقت ابی را خلق کرد که دانشمندان امروزی به آن هیولای ذره ای می گویند و آن متشکل از اجسام کوچک عنصرها (مثل پروتون، نوترون و الکترون که عنصرهایی مثل ،هیدروژن هليوم و کربن... بعداً ساخته شده اند و این جسم های کوچک اگر در هیولایی به همین شکل جمع بشوند خیلی سنگین میشود و از موادی که بر روی زمین است هزاران بار سنگین تر میباشند برای همین باید در فضا حمل بشود و از پراکندگی به سبب باد خیلی قوی حفظ بشود که امام علی از آن به ریح عاصفه) نام میبرد که از هر طرف هیولی را احاطه ظرف و آنها را به همدیگر جمع میکند، سپس بادی از نوع دیگری می آید که امام علی اسم آن را ریح) عقیم می گذارد و از آن اولین گاز (ريح هیدروژن که جهان را پر کرد میسازد که قرآن هم از آن به دخان، یعنی دود تعبیر میکند: «ثُمَّ اسْتَوي إِلَي السَّمَاءِ وَهِيَ دُخان؛ سپس به به آفرینش آسمان ،پرداخت در حالی که بصورت دود بود».
با حرکت دادن این هیدروژن به شکل دست آویزهای متمرکز، جرمها و سیاره ها به وجود آمده اند که کهکشانها را تشکیل داده اند که الآن در موجود می باشند اگرچه در روز آنها را نمی بینیم و یا در شب بعضی از آنها را میبینیم آنها تسبیح خدا را می کنند و به دستور او حرکت میکنند و در افلاک شناگر هستند و در حرکت و مسیر خود منضبط هستند. منزه است آن که آنها را آفرید بدون این که قبلا شبیهی
داشته باشند و آنها را خلق کرد بدون این که همانندی برایشان باشد. درب مدينه علم حضرت علی در خطبه اول نهج البلاغه می فرمایند: سپس خدای سبحان طبقات فضا را شکافت و اطراف آن را باز کرد و هوای به آسمان و زمین راه یافته را آفرید و در آن آبی روان ساخت؛
آبی که امواج متلاطم آن شکننده بود که یکی بر دیگری می نشست. آب را بر بادی طوفانی و شکننده نهاد و باد را به باز گرداندن آن فرمان داد و به نگهداری آب مسلّط ساخت و حد و مرز آن را به خوبی تعیین فرمود.
فضا را در زیر تند باد و آب را بر بالای آن در حرکت قرار داد سپس خدای سبحان طوفانی بر انگیخت که آب را متلاطم ساخت و امواج آب را پی در پی در هم .کوبید طوفان به شدت وزید و از نقطه ای دور دوباره طوفان امر کرد تا امواج دریاها را به هر سو روان کند و برهم کوبد و با همان شدت که در فضا وزیدن ،داشت، بر امواج آبها حمله ور گردد از اول آن بر میداشت و به اخرش می ریخت و آبهای ساکن را به امواج سرکش برگرداند تا آنجا که ابها روی هم قرار گرفتند و چون قله های بلند کوه ها بالا آمدند. امواج تند کفهای بر آبها را در هوای باز و فضای گسترده بالا برد که از آن هفت آسمان را پدید آورد. آسمان پایین را چون موج مهار شده و آسمانهای بالا را مانند سقفی استوار و بلند قرار داد بی آن که نیازمند به ستونی باشد یا میخهایی که آنها را استوار کند. آنگاه فضای آسمان پایین را به وسیله نور ستارگان درخشنده زینت بخشید و در آن چراغی روشنایی بخش (خورشید) و ماهی درخشان به حرکت در آورد که همواره در مدار فلکی گردنده و برقرار و سقفی متحرک و صفحه ای بی ،قرار به گردش خود ادامه دهند».
برگرفته از شگفتی های اعجازهای علمی در سخنان حضرت علی علیه السلام
نگارش - دکتر لبیب بیضون / ترجمه حسن رضا رضایی
انتهای پیام/*