خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - رحیم پور ازغدی : به نظر می رسد برای حل چالش های حجاب زنان درجامعه ابتدا باید وضعیت آن را در گذشته بررسی نمود.مطالعه پشینه حجاب در ایران معاصر، نتیجه می دهد، بی حجابی درعصر مشروطه متهم به غرب زدگی بود اما کشف حجاب در دوران پهلوی اول به یکی از مهمترین سیاست های حکومت تبدیل گردید.
شاید به همین دلیل مبارزه با رژیم پهلوی دوم با بحث حجاب پیوند خورد و با پیروزی انقلاب به یک نماد برای زن مسلمان انقلابی شناخته شد . پس از آن که امام خمینی (ره) در 15 اسفندسال 57 فرمودند، زنان باید با حجاب اسلامی به محیط کار بروند، فمینیست های غربی برای متقاعد کردن دولت برعدم حجاب اجباری، وارد کشور شدند .
همچنین در ۱۷ اسفند حدود۸ هزار دانشجو علیه حجاب اجباری تحصن کردند .در پاسخ به این اعتراضات برخی از شخصیت ها مانند آیت الله طالقانی در ۱۹ اسفند ماه به تبیین فلسفه حجاب پرداختند. ایشان بیان کرد، قرار نیست حجاب توسط حکومت اجباری شود و در روز بعد امام این بحث آیت الله طالقانی را تایید کردند.
اما دوسال بعد امام با دریافت گزارشی مبنی بر حضور زنان به صورت برهنه در مراکز تفریحی به صورت جدی به مسئله حجاب ورود کردند.از این رو شورای زنان، ورود بانوان را به ادارات مشروط به داشتن حجاب نمود و دادستانی هم این جریان را پیگیری کرد. بدنبال این قانون در پاییز ۵۹ سفارتخانه های ایران در کشورهای غربی، گذرنامه های دارای عکس بدون حجاب را باطل اعلام کرد که نگرانی زنان خارج نشین و گردهمایی آنان را بدنبال داشت.
با شروع اعتراضات زنان در داخل و خارج دولت های وقت به تاسیس نهادهایی برای ساماندهی به وضعیت زنان دست زدند. تشکیل مرکز زنان در دولت آیت الله خامنه ای، راه اندازی دفتر حقوق زنان در دوره ریاست آقای هاشمی رفسنجانی، ایجاد این جی او های زنانه، ورود فمینیست ها به ایران،ترویج شاخص های توسعه در نشریات، تاسیس تشکل های مستقل زنان، تبلیغ رابطه آزاد در جامعه و فعالیت نواندیشان دینی و مداخله گشت حجاب در مقابله با بدحجابی از جمله جریان های موثر بر مسئله حجاب زنان در ایران است.
اما مخالفان با حجاب اجباری در داخل و خارج، فعالیت های خودرااز طریق کمپین ها ، ماهواره و شبکه های اجتماعی (فیس بوک ، اینستاگرام) ادامه دادند.البته دراین میان فضای مجازی تحرکات فمینیستی را وارد فاز جدیدی نمود. ظهور زنان فمینیست در فتنه سال ۸۸ و جریان هایی مانند، تاسیس انجمن عدالت برای حقوق ایرانیان خارج از کشور، کمپین های کشف حجاب و ارسال تصویر آن ها به رسانه های غربی، چهارشنبه های سفید و سرچوپ کردن روسری در انظار عمومی نشان میدهد امروزه حجاب تنها یک حکم شرعی نیست بلکه به مثابه یک امر سیاسی نیز عمل میکند. از این رو اگر حجاب بعنوان امری نمادین تبیین نشودوحاکمیت از بحث حجاب عقب نشینی نماید،مسائل دیگری محور تخاصم قرار خواهد گرفت.
با این اوصاف، نهادهای مسئول افزون بر شناسایی میدان تحولات ، باید از توانایی و قدرت کافی برای مقابله با آسیب های فرهنگی برخوردار بوده و براساس اولویت ها و مصالح اجتماعی عمل نمایند. ایجاد یک هژمونی فرهنگی در امر حجاب ، آرمان سازی برای بانوان ، تبدیل نظام گرایشات ( وَلَکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْکُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِکُمْ وَکَرَّهَ إِلَيْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ أُوْلَئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ) به نظام تعاملات که اصلاح مناسبات اخلاقی را نیز بدنبال دارد،
تقویت پیوند های مردمی با روحانیت به این مفهوم که طلاب در کنارمردم درگیر حل مسائل شوند از راه کارهای عبور از بحران فعلی است .طلاب با توجه به دو وظیفه خود یعنی تبلیغ احکام دینی «الذین یبلغون رسالات الله» و دوم امر به معروف و نهی از منکر در جایی که گناهی صورت گرفته، نقش موثری در رفع چالش های فعلی دارند.در روایت است که امام صادق (ع) به حمام رفتند تا غسل کنند و راوی می گوید احساس کردم موقع غسل آب به پشت حضرت نرسید، این مطلب را به امام گفتم و حضرت پاسخ دادند وظیفه ات نبود بگویی چون اگر به حساب تبلیغ احکام گفتی، خب من احکام را می دانم، اگر هم به حساب امر به معروف و نهی از منکر گفتی، این کار اصلا منکر نبود. اگر بدانم و آب نرسانم گناه است و الا گناه نیست. همچنین درشبکه خانوادگی در محله ها فعالیت های فرهنگی مدیریت شود.
انتهای پیام/ *