خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - امیرحمزه نژاد : جایزه صلح نوبل نشان داده است که یکی از سیاسی ترین جوایزی است که کشورهای غربی تنها از آن به عنوان یک پز صلح آمیز و شوآف ابزاری برای رسیدن به مقاصد خود استفاده می کنند. نگاهی به جوایزی که تا به حال صلح نوبل به منتخبان خود اعطا کرده است به خوبی نشان می‌دهد این جوایز در برهه‌های زمانی خاص خود چقدر در جهت اهداف سیاسی غرب و فشار به کشورهایی که با سیاست‌های غرب همخوانی ندارد تدارک و طراحی شده است.
این جوایز به کسانی مثل شیمون پرز، باراک اوباما و آنگ سان سوچی داده شد که این افراد در جنایات علیه بشری حتی تا حد نسل کشی که بزرگترین جنایات بشر در طول تاریخ است، مشارکت داشته اند. دست های شیمون پرز در کشتار کودکان روستایی به نام قانا بسیار خونین است.
اوج اقدامات جنایتکارانه شیمون پرز، کشتار غیرنظامیان در تاریخ 18 آوریل 1996 در قانا بود؛ روستایی در جنوب لبنان که مقر نیروهای فیجیایی سازمان ملل بود و حدود 800 زن و کودک، از هراس موشک‌های عملیات خوشه‌های خشم رژیم صهیونیستی به آنجا پناه آورده بودند. در آن زمان نخست وزیر رژیم صهیونیستی کسی جزء شیمون پرز نبود؛ فردی که مفتخر به دریافت جایزه صلح نوبل بود اما دستور حمله به پناهگاه‌های زنان و کودکان بی دفاع را به ارتش رژیم صهیونیستی صادر کرد و در نتیجه، چند صد زن و کودک با توپ‌های جنگی سنگین "هاوتزرام" آمریکایی جان باختند. این جنایت در جلو چشمان سازمان ملل انجام شد و جنایتی آشکار است.
از سوی دیگر باراک اوباما رئیس جمهور اسبق آمریکا از جمله سیاستمداران غربی است که در دوران وی آمریکا لشکرکشی های متعددی به کشورهای مختلف انجام داد و در بمباران کشورهایی چون عراق، افغانستان، سوریه، پاکستان، یمن، لیبی، سومالی و ... شخصا با دستور رئیس جمهور وقت آمریکا جنایات مختلفی رقم خورد. اوباما به دلیل چهره دورگه ای که داشت توسط جایزه صلح نوبل منتخب شد. این جایزه برای جنایت شویی به کار رفت تا چهره جنایات آمریکا در اذهان عمومی پاک شود اما افکار عمومی هیچگاه جنایات ایالات متحده را فراموش نخواهد کرد. جالب است که اوباما از جمله افرادی بود که در بوجود آمدن مخوف ترین گروه تروریستی به نام داعش نقش داشت. این موضوع هم در خاطرات «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه زمان وی وجود دارد و شخص کلینتون درباره نقش آمریکا در تولید تروریست داعشی اعتراف کرده است و هم «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا کلینتون و اوباما را از جمله بنیانگذاران داعش نامیده است.
موضوع آهنگ سان سوچی که یکی دیگر از منتخبان این جایزه بوده که در نسل کشی مسلمانان میانمار نقش داشته دیگر موضوعی بدیهی و آشکار برای مردم دنیاست. وی حتی در دادگاه لاهه به سبب همین موضوع محاکمه شد.
از بعد بین المللی که بگذریم در کشورمان نیز فردی چون «شیرین عبادی» منتخب این جایزه شد. فردی که این روزها یکی از بی اعتبارترین عناصر اپوزیسیون به حساب می آید و اصلا نامی از وی در محافل و رسانه‌های معاند نیست. یعنی جایزه صلح نوبل نه تنها نتوانسته اعتباری برای وی در میان ایرانیان بوجود بیاورد بلکه در میان اپوزیسیون و ضدانقلاب خارج از کشور نیز این فرد اصلا وجهه و اعتباری ندارد. شیرین عبادی درحالی منادی صلح جهانی بوده است که برای مردم کشور خود جز تحریم و فشار چیز دیگری نخواسته است. این فرد بی وطن درکمپین های متعددی علیه هموطنان خود شرکت کرده که از جمله این موارد تحریم ورزش حرفه ایران بوده است. ورزشی که یکی از مهمترین میادین رشد و توسعه زنان ایرانی است که در بازی های مختلف خصوصا اخیرا در بازی های آسیایی هانگژو این رشد و توسعه به خوبی دیده می شود. فردی که سعی دارد با ابزار تحریم کشور خود را تحت فشار قرار دهد چگونه می تواند منادی صلح باشد. در سیاسی بودن جایزه صلح نوبل همین بس که فردی مانند شیرین عبادی که به عنوان منتخب این جایزه در سال 2003 میلادی انتخاب شده است حتی سعی دارد با ابزار سیاسی و فشار بین المللی بانوان ورزشی را از حضور در میادین بین المللی باز دارد.
حالا در یک رویداد سیاسی دیگر جایزه صلح نوبل به فردی چون «نرگس محمدی» رسیده است. فردی که در کشور خود کمتر شناخته شده است و حتی در خارج از کشور نیز شناخته شده نیست تا جایی که وی را با بازیگر سینما و تلویزیون با همین نام اشتباه گرفته و عکس وی را به جای این عنصر ضدانقلاب در ایران می اندازند. حتی این فرد انقدر ناشناخته است که بازهم این اشتباه در حال تکرار است. به عنوان مثال اسکای نیوز هنگام انتشار این خبر، تصویری از نرگس محمدی بازیگر سینما به عنوان برنده جایزه صلح نوبل را در رسانه خود منتشر کرد که سوژه کاربران فضای مجازی شد. حالا صلح نوبل در یک حرکت گل به خودی فردی که اصلا در حوزه سیاسی ایران اثرگذار نیست را به عنوان فرد منتخب خود برگزیده است. با این حال برای مردم ایران این موضوع اصلا در هیچ درجه ای از اهمیت قرار ندارد و تنها این جایزه نشان داد بیش از گذشته سیاسی و در راستای اهداف غرب است.
انتهای خبر/*