خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - البرز : زهرا چرخه، روانشناس و مدرس دانشگاه در گفتگو با خبرنگار "طنین یاس" گفت: افسردگی یکی از ناتوان کننده ترین اختلالات روان پزشکی است که بیش از 80% از کارکردهای روزانه فرد را دچار مشکل می کند.
وی ادامه داد: افسردگی، همه کارکردهای شغلی، تحصیلی، خانوادگی، اجتماعی و شناختی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد.
چرخه افزود: حتی در اختلالات شدید افسردگی، امکان گرایش به سمت افسردگی نیز وجود دارد، بنابراین پیشگیری از این اختلال مهم است و در صورت ابتلا ، باید به سرعت برای درمان اقدام کنیم.
این روانشناس تصریح کرد: افسردگی، اختلالی بسیار مشکل ساز و حاد است اما جای امیدواری است که بسیار راحت می توان از ابتلا به آن در خانواده پیشگیری کرد و اگر هم چنین اتفاقی در خانواده برای یکی از اعضای خانواده رخ داد،خیلی راحت کنترل و درمان می شود.
وی ادامه داد: امروز می خواهیم در رابطه با نقش والدین به ویژه مادران در پیشگیری از ابتلا به افسردگی صحبت کنیم، با توجه به اینکه هر مرحله از رشد فرزندان با یکسری از ویژگی ها و نیازها همراه است، لازم است که نقش مادران را در پیشگیری از افسردگی در مراحل مختلف به صورت جداگانه بحث کنیم.
چرخه گفت: در دوران پیش از تولد، مادران امیدوار و مثبت اندیش و کسانی که دید خوبی نسبت به مادر شدن و حس خوبی نسبت به فرزندآوری دارند، با جنینشان صحبت می کنند و برایش آرزوهای خوب در آینده دارند، فرزندان شادتری را به دنیا می آورند.
این روانشناس افزود: در سال اول زندگی نوزاد نقش زیادی در ایجاد حس اعتماد در افراد دارد، بچه هیچ شناختی از دنیای اطراف ندارد و در حال محک زدن دنیا است. اگر مادر پاسخگو باشد و به نیازهای بچه اهمیت بدهد و نگذارد که بچه زیاد اذیت شود، جایش خیس بماند، گرسنه بماند، دمای حرارت در حد متعادل باشد، نیازهای لمسی بچه پاسخ داده شود، بچه در آغوش گرفته شود و نوازش شود، ماساژ آرام داده شود، همه این ها باعث می شود که بچه حس خوبی به این دنیا داشته باشد و در آینده آدم امیدوارتری است و به دیگران بهتر اعتماد می کند و فردی مثبت اندیش تر می شود.
چرخه ادامه داد: تمام این خصوصیات اخلاقی باعث می شود که ریسک ابتلا به افسردگی را در این فرد پایین بیاورد.
وی با بیان اینکه دبستان، دوره طلایی اعتماد به نفس است، بیان کرد: دوره ای که بچه به تازگی از خانواده جدا می شود و وارد اجتماع می شود و می خواهد در اجتماع خودش را نشان دهد.
این روانشناس تاکید کرد: بچه هایی که دوران کودکی خوبی را طی کرده اند و استقلال خوبی داشته اند، در این دوران هم می توانند خودشان را مطرح کنند و نشان دهند که چه مهارت هایی دارند که در محیط اجتماع و دوستان می توانند از این مهارت ها استفاده کنند و ارتباط شایسته ای را در محیط اطراف داشته باشند.
چرخه گفت: چنین بچه هایی دوره دبستان را به خوبی طی می کنند و روز به روز اعتماد به نفسشان بیشتر می شود و مقبولیت اجتماعی بیشتری پیدا می کنند و دایره دوستانشان گسترده تر می شود و این گستردگی دایره دوستان و حضور در اجتماع و نقش های اجتماعی که بچه ها می پذیرند، همه باعث می شود که ریسک افسردگی افراد را پایین بیاوریم و افراد و بچه هایی شادتر داشته باشیم.
وی با اشاره به اینکه هویت یابی، ویژگی مهم دوران نوجوانی است، افزود: در این دوران مهم ترین کاری که والدین باید انجام دهند این است که تا جایی که می توانند و تا جایی که آسیب جدی به نوجوان وارد نمی شود در کار او دخالت نکنند، خصوصاً نهی و امر در کارشان نباشد و سعی کنند، نوجوان را به حال خودش رها کنند تا دوره هویت یابی را به سلامت طی کند، حتی از اشتباهات کوچک نوجوانان نترسند و وسوسه نشوند که بخواهد از اشتباهات کوچک او جلوگیری کنند.
این روانشناس تاکید کرد: نظارت والدین در دوره نوجوانی باید خیلی دورادور و بسیار کم باشد و مطمئن باشیم بچه ای که دوران کودکی خوبی را گذرانده باشد و والدین نقش خود را در انتقال فرهنگ به خوبی ایفا کرده باشند، بچه ها دوره نوجوانی را به سلامت می گذرانند و همین که بچه ها خیلی مورد امر و نهی قرار نگیرند و قوانین سختگیرانه در مورد آن ها اعمال نشود، باعث می شود بچه هایی شادتر و امیدوارتر باشند.
وی ادامه داد: ارتباط خوب و سالم پدر و مادر در تربین فرزندان بسیار مهم است، خانه هایی که پر از تنش، دعوا، اضطراب و ناسازگاری باشد، حتماً خانه هایی هستند که بچه ها را از آن خانه فراری می کند و زمینه انواع و اقسام بیماری ها و اختلالات روانی از جمله افسردگی را برای آن ها فراهم می کند. پس اگر به شاد بودن فرزندانمان اهمیت می دهیم حتماً در روابط زوجی خودمان تجدید نظر کرده و آن روابط را پربار کنیم.
چرخه گفت: دوره کودکی یعنی از 2 تا 7 سال دوره ای که کودک ما نوپا است، تازه توانایی ها و مهارت هایی را کسب می کند. باید به او اجازه دهیم که در دنیا کنجکاوی کند و در اطراف خود بگردد تا استقلال خود را پیدا کند. اینکه به او اجازه دهیم خود لباس بپوشد، غذا بخورد و کفشش را بپوشد و در بیاورد، خودش یکسری چیزها را انتخاب کند که با آن بازی کند، سرگرمی های خود را انتخاب کند به او اجازه دهیم که در محیط اطرافش دور بزند با دیگران ارتباط داشته باشد، حتی گاهی آسیب هایی به او برسد، زمین بخورد، لباسش کثیف شود، اگر این اجازه را به بچه بدهیم، احساس می کند که من فردی شایسته هستم، فرد مستقلی هستم و این احساس ها به او اعتماد به نفس می دهد و در آینده باز هم ریسک افسردگی را در او پایین می آورد.
خبرنگار ملاحسینی
انتهای پیام/ *