خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از قزوین؛ فرشته قائمی نژاد سطح دو حوزه علمیه شهرستان آبیک در طی یادداشتی نوشت:
بیست و هفتم آذر ماه یاد آور عروج سرخ مجاهدی خستگی ناپذیر و عالمی ربانی آیت الله مفتح است که از پیشروان اندیشه و وحدت حوزه و دانشگاه بود. این شهید والا مقام و مجاهد در راه تحقق این اندیشه و آرمان بلند که از اندیشه ی بلند امام راحل (رحمه الله) برخاسته بود سرچشمه می گیرد. شهید مفتح در این راه تلاش های بی وقفه ای انجام دادند، که به پاس فعالیت های چشم گیر و خالصانه ی او در راه تحقق وحدت حوزه و دانشگاه و لزوم ارتباطات و همکاری های بیشتر این دو نهاد با یک دیگر بیست و هفتم آذر ماه مصادف با شهادت آیت الله مفتح می باشد را روز وحدت حوزه و دانشگاه نامیدند.

حضرت امام خمینی (رحمه الله) به عنوان یک زمان شناس آگاه بر این باور بود که پیشرفت جامعه ی اسلامی در گرو هم افزایی حوزه به عنوان یکی از متولیان اصلی دین است ایشان همواره تاکید داشتند که دانشگاه مبدا تحولات جامعه است و علم و دین باید در کنار یکدیگر و برای سعادت بشر و جامعه ی اسلامی تلاش کنند.

مقام معظم رهبری در این باره فرمودند: حوزه و دانشگاه هردو مبادی هدایت انسان ها و در کنار یک دیگر هستند در حقیقت مانند دوبال برای یک جامعه برای پرواز به سمت قله های پیشرفت عمل می کنند. ایشان این دو نهاد را به معنای تغییر روش یا ساختار نمی دانند بلکه، وحدت را هدف و آرمان می دانند. بنای توحید که مبنای فکری و اعتقادی، اجتماعی و علمی ما، بر پایه ی وحدت ملت و مردم مسلمان است و این تفکرات شرک آلود است که خواستار تقسیم انسان هاست .

وحدت حوزه و دانشگاه یعنی وحدت در اهداف کلی در ساختن این ملت بزرگ نظام جمهوری اسلامی ایران به این معنا که حوزه و دانشگاه هر کدام یک نهاد مستقل هستند و به صورت جداگانه فعالیت و تلاش می کنند و هر کدام فعالیت و کار خود را انجام دهند و برای رسیدن به یک هدف نهایی در برابر مشکلات و سختی ها ایستادگی و مقاومت کنند برای رسیدن به هدف پیشرفت جامعه ی اسلامی و جامعه ی الگو. در واقع فرهنگ سازی و ارتقای آگاهی عمومی از وظایف اصلی این دو نهاد می باشد که در زمینه های مختلف اعم از بحران جمعیت، عفاف و حجاب و اصلاح فرهنگ عمومی جامعه است که می تواند راه حل های موثری را ارائه دهد. حوزه و دانشگاه به عنوان متولیان دینی و علمی جامعه هستند که می توانند در مسیر ارتقای فرهنگ عمومی و حل مسائل و مشکلات جامعه گام بردارند و مشکلات را به بهترین صورت حل کنند. در این صورت است که مردم و جامعه نیز از آن ها پیروی خواهند کرد و زمینه ساز تحقق اهداف کلان نظام جمهوری اسلامی ایران خواهند شد.

در نظام اسلامی علم و دین با یک دیگر و پای به پای هم باید حرکت کنند. به طور کلی وحدت حوزه و دانشگاه یعنی این که هر دو یک هدف نهایی را دنبال می کنند معنای وحدت این نیست که تخصص های حوزه در خود حوزه و تخصص های دانشگاه نیز در خود دانشگاه بماند نه این معنای وحدت نیست. بلکه معنای اصلی و کامل وحدت حوزه و دانشگاه این است که این دو نهاد علمی به یک دیگر وصل باشند و همکاری کافی و لازم را با یک دیگر داشته باشند. و به یک دیگر خوش بین باشند چرا که این دو نهاد دو شعبه از یک موسسه ی علم و دین با هم هستند؛ در این وحدت ، حوزه می تواند علومی را که نیازمند فراگیری آن است را از دانشگاهیان بیاموزد و همچنین دانشگاهیان نیز معرفت دینی را از علمای حوزه علمیه بیاموزند.
لازم به ذکر است یکی از ملموس ترین و عینی ترین زمینه های تقارب و همکاری حوزه و دانشگاه اتخاذ شیوه های مشترک آموزشی_پژوهشی می باشد. در حقیقت تبادل اطلاعات، تشکیل شبکه های مشترک آموزشی_پژوهشی اطلاع رسانی ایجاد ارتباطات سیاسی_فرهنگی نیز می تواند سهم بسزایی در همکاری حوزه و دانشگاه داشته باشد.

هدف این است که همه به سمت ایجاد یک جامعه ی اسلامی پیشرفته ی مستقل، جامعه ی الگو و همچنین ملت شاهد، ملتی که مردم دنیا با نگاه کردن به آن جرات پیدا کنند و به خود امیدوار شوند، تا فکر تحول را در ذهن خودشان بگذرانند و در نهایت در عملشان پیاده کنند حرکت کنند تا ان شاء الله به یاری خداوند پیروز و موفق شوند.

یکی از دستاورد های مهم انقلاب اسلامی ایران این بود که دو بخش عظیم فرهنگی که سال ها تلاش شده بود از یک دیگر دور باشند) حوزه و دانشگاه (با هم متحد شدند. امام خمینی(ره) با آگاهی کامل نسبت به بقائ استقلال و شعار نه شرقی و نه غربی در کشور را، در آمیخته شدن تحصیل کردگان جدید با دین و ایمان مذهبی و همچنین آشنا شدن روحانیون با پیشرفت های علمی جهان و تجربه های جدید می دانستند.
جامعه برای بقای خود نیازمند وحدت است و این وحدت از طریق تعامل و همکاری سازنده ی نهادهای اجتماعی حاصل می شود و تحولات تاریخی، اجتماعی و سیاسی عمیقا متاثر از این پیوست می باشد. بنابراین حوزه و دانشگاه به عنوان دو کانون و مرکز علم و علوم دینی باید با یک دیگر همکاری و تعامل داشته باشند زیرا که این مسئله یک ضرورت برای داشتن جامعه ی اسلامی می باشد.