خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - فاطمه خانی : شغل معلمی بر این قاعده استوار است که ذهن و دغدغه معلم در تمامی ساعات زندگی متوجه شغل خود باید باشد؛ چرا که آموزش و پرورش، زیرساخت اصلیِ سعادت یک ملّت و پیشرفت یک کشور رقم‌ را می زند.
«معلّمی شغل انبیا است». این فقط یک شعار دل‌خوش‌کن نیست؛ این یک حقیقت قرآنی است: وَ یُعَـلِّمُهُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَة؛ از جمله‌ی خصوصیّات پیامبران، تعلیم است. یعنی معلمان راهی را می روند که برترین انسانهای تاریخ بشریّت، برای آن مبعوث شده‌اند.
به راستی چرا امام راحل شغل معلمی را به شغل انبیاء تشبیه کرده است؟ چه ویژگی‌های مشترکی میان شغل معلمی و مأموریت انبیاء وجود دارد که در سایر مشاغل دیده نمی‌شود؟
انبیاء افرادی برگزیده بودند که تمام فکر و ذکر آن‌ها هدایت بشر بود و در تمام اوقات زندگی خود دغدغه هدایت بشر را برعهده داشته‌اند.
هدف پیامبران این بود که انسان‌ها را تربیت کنند تا از مقام حیوانیت بالا بروند و به مقام انسانیت صعود کنند.
شغل معلمی نیز بر این قاعده استوار است که ذهن معلم و دغدغه معلم در تمامی ساعات زندگی، متوجه شغل خود باید باشد؛ چرا که آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت، زیرساخت اصلیِ سعادت یک ملّت و پیشرفت یک کشور را رقم‌ می زند. انگیزه‌ی سعادت ها و شقاوت ها از مدرسه و کلیدش در دست معلمان می‌باشد.
مقدرات هر مملکتی به دست معلم هاست و پیشرفت و عقب‏ ماندگی هر کشوری نیز به دست آنهاست.
معلم است که با ساختن خود، کشور را پیش می‏برد و اگر خدای ناخواسته از جانب وی انحراف حاصل‌ بشود، کشور را خراب می‏کند.
معلمان در کلاس، نه فقط درسی که می دهند، بلکه نگاهی که می کنند، اشاره‌ای که می‌کنند، لبخندی که می‌زنند، اخمی که می کنند، حرکتی که انجام می دهند و لباسی که می پوشند، بر روی دانش آموز اثر می گذارد. وقتی ما به خودمان مراجعه می کنیم، عمیق ترین احساسات و عواطف و حالات خودمان را ریشه یابی می کنیم، انتهای خط، یک معلم را مشاهده می کنیم.
لیکن منزلت معلّم، جایگاه معلّم، آن‌جوری که واقعا شایسته است در جامعه جا نیفتاده، کار لازم دارد تا در ذهن جامعه جا بیافتد که معلّم یک مرجع و یک شخصیّت والا و معلمی یک کار مقدّس است. باید معلوم بشود معلّمی چه جایگاهی دارد و تکریم معلّم تحقّق پیدا کند.
معلم نباید به سبب دغدغه معیشتی که دارد، به عنوان شغل برای کسب درآمد به این جایگاه مقدس نگاه کند.
مقام معظم رهبری پیش‌تر راهکاری به عنوان شرکت‌های دانش‌بنیان مطرح نموده‌اند که اگر سیاست گذاری ها در آموزش و پرورش به نحوی ترسیم گردد که مدارس به عنوان شرکت‌های دانش‌بنیان به تولید دانش و علم بپردازند و مدارس در قالب این شرکت‌ها به‌‌صورت تعاونی بین معلمان مدیریت گردند به طوری‌که مدارس به‌دنبال خودکفایی اقتصادی باشند و علاوه بر آموزش، در ساعات غیرآموزشی خود و با مشارکت دانش‌آموزان خود به تولیداتی مانند نرم‌افزار و یا طرح‌ها و برنامه‌های تولیدی دیگر بپردازند؛ فرد شاغل در حرفه‌ معلمی به‌دنبال توانمندسازی خود قرار خواهد گرفت و این منجر به غنی‌سازی و توسعه شغلی وی خواهد شد که وی را پاسخگو برای انتقال توانایی خود به دانش‌آموزان می‌نماید؛ بدین ترتیب با مرتفع شدن دغدغه معیشتی معلمان، بی‌تفاوتی شغلی آنان نیز کاهش می‌یابد و می توان انتظار داشت که به طبع آن سعادت جامعه نیز تضمین شود.