خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از کرمان- انس با قرآن برکات بسیار زیادی در زندگی انسان دارد. حفظ قرآن کریم یکی از مسیرهایی است که مسلمانان برای انس با آیات الهی و تعمیق دستورات آن در زندگی خود انتخاب می کنند . سبک زندگی قرآنی بستگی به میزان فعلیت بخشیدن آموزه های قرآن در زندگی فردی، اجتماعی فرد دارد. حال اگر مادر خانواده در زمره حافظان قرآن باشد برکات بسیاری در زمینه های تربیت اسلامی برای فرزندان دربرخواهد داشت .
فاطمه آذر نیوشان از بانوان و مادران حافظ قرآن کریم است که سی امین دوره مسابقات قرآنی چهل چراغ آیه ها شهرستان فاریاب درحسینیه فرهنگیان فاریاب در گفت وگویی با خبرنگار ما با اشاره به اینکه دارای چهارفرزند به نام‌های دانیال، داریوش، دیانا و محمد طاها است ، گفت: به لطف الهی هر چهار فرزندم حافظ قرآن مجید هستند. وی با تأکید بر اینکه همسرم مؤثرترین فرد در شکل‌گیری این خانواده قرآنی است و همیشه پشتیبان و حمایت کننده فرزندانم در این راه است، گفت: ما در روستای هور شهرستان فاریاب سکونت داریم.
این مادر حافظ قرآن در پاسخ به این سوال که فرزندان شما چند سال دارند و چند جز از قرآن را حفظ هستند؟ گفت: دانیال فرزند بزرگم ۱۹سال دارد و ۲۰جز از قرآن را حفظ است،داریوش ۱۵سال دارد و به تازگی شروع به حفظ کرده است و تا کنون ۲ جز از قرآن را حفظ کرده است دیانا ۱۱سال دارد و ۲۷جز از قرآن را حفظ است و کوچک ترین عضو خانواده محمد طاها ۵ ساله است و ۲۰سوره از جز ۳۰را حفظ است.
چگونه خانواده شما در چنین مسیر نورانی قرار گرفت و همه فرزندانتان قرآنی شدند؟
پاسخ این سؤال را با خاطره‌ای بیان می‌کنم، ما در محیط خانه زیاد قرآن گوش می‌دادیم و در برنامه های قرآنی مسجد شرکت می کردیم بچه‌ها با قرآن مأنوس بودند. یک روز که دانیال به مدرسه رفته بود و معلم آنها از برکات حفظ قرآن برایشان گفته بود دانیال اشتیاق خود را به حفظ قرآن نشان میداد آنجا بود که اولین جرقه آموزش قرآن به فرزندانم در ذهن من رقم خورد و با کمک همسرم تصمیم گرفتیم که با مراجعه به مراکز قرآنی فرزندانمان را به صورت تخصصی با حفظ قرآن کریم آشنا کنیم. در سال های اول که امکانات در شهرستان فاریاب نبود دانیال را برای حفظ به شهرستان ماهان بردیم و دانیال از سن ۸ سالگی به حفظ قرآن پرداخت.
آذرنیوشان درباره نقش خانواده در تربیت فرزندان قرآنی گفت: یکی از اصولی که من به آن پایبندم این است که والدین یا معلم باید ابتدا خود عامل باشد و بعد توقع تکرار این عمل را از دیگران داشته باشد و همیشه سعی من بر این بوده است که از خودم شروع کنم تا با قرآن مأنوس باشم و حتی اگر معانی آیات را متوجه نمی‌شوم حداقل مرور کنم. وقتی که فرزندان می‌بینند خود به خود الگو می‌گیرند و ناخودآگاه تکرار می‌کنند و کم کم خانواده قرآنی می‌شود.
وی در ادامه با بیان اینکه انس با قرآن کریم تغییرات زیادی در زندگی خانوادگی به وجود خواهد آورد و وقتی قرآن که نور، برکت، شفا و رحمت است به خانواده ورود پیدا می‌کنند تغییرات وصف ناپذیری در روابط و زندگی خانوادگی بوجود می‌آورد.دیانا از همان ابتدا علاقه زیادی به قرآن کریم و حفظ قرآن داشت و بدون هیچ اجباری از سمت خانواده به صورت کاملاً اختیاری و حتی ناخودآگاه در مسیر حفظ و انس با قرآن قرار گرفت. مشاهده برادرانش که مشغول حفظ بودند هم مزید بر علت شد و انگیزه او را دو چندان کرد و اکنون ۲۷ جز از قرآن رادحفظ کرده است.
این بانوی حافظ قرآن کریم به این سؤال که آیا پس از حفظ قرآن تغییری هم در روحیات فردی و زندگی اجتماعی شما ایجاد شده است؟ اظهار کرد : بله قطعاً حفظ قرآن تغییرات زیادی را در انسان ایجاد می‌کند. از جنبه اجتماعی نگاهی که به یک فرد قرآنی در جامعه می‌کنند نگاهی احترام آمیز است و توقعات بیشتری هم از او دارند. از لحاظ فردی هم برکات زیادی چه از لحاظ مادی و چه معنوی در زندگی ایجاد می‌کند.
وی در ادامه با اشاره به موفقیت فرزندانش در مسابقات قرآنی افزود : در مسابقات دانش آموزی در سطح مدارس و شهرستانی دانیال و دیانا مقام اول را کسب کرده‌اند و به مسابقات استانی راه یافتند و بعد از مسابقات دیانا به مسابقات کشوری راه یافت.
آذرنیوشان ادامه داد: با توجه به محیط فرهنگی جامعه امروز و وضعیت نامطلوب فضای مجازی و هجمه‌های مختلف بر ارزش‌های دینی، خدا را شاکرم که به واسطه انس با قرآن کریم از این آسیب‌ها به دور هستند و بسیار راضی و خوشحالم که در این مسیر قرار گرفتند و خیالم از بابت تربیت آن‌ها راحت است. اخلاق و رفتار بچه‌ها هم خیلی بهتر از قبل شده است. من همواره به اقوام و نزدیکان توصیه می‌کنم که فرزندان خود را به سمت قرآن کریم تشویق کنند که خیر دنیا و آخرت در آن است.
وی در پایان این گفت وگو در پاسخ به این سؤال که با توجه به سن کمی که دیانا داشت آیا حفظ قرآن برایش سخت نبود؟دیانا علاوه بر حفظ قرآن همزمان در‌س‌های مدرسه هم داشت و در مدرسه هم شاگرد اول بود. طبیعی است که گاهی اوقات این حجم فعالیت به او فشار می‌آورد و در این مواقع من سعی می‌کردم با صحبت‌های مادرانه و بحث‌های انگیزشی و گاهی اوقات با پخت غذاهای مورد علاقه و یا سایر روش‌های تشویقی به او روحیه بدهم.

انتهای پیام/*