خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از استان تهران : صفای خانه به چیدن سفره های دورهمی آن است. بچه ها را صدا می‌زنم نرگس، نگار، محمدحسین بیایید سفره شام را آماده کنیم!
بچه ها یکی پس از دیگری می آیند و دور هم به همراه بابا غذا می‌خوریم. خانه ما قاعده و قانون خودش را دارد این‌طور نیست که بعد از شام همه بروند و مادر تنها بماند. معمولا همه در جمع کردن سفره و شستن ظرفها و مرتب کردن آشپزخانه کمک می‌کنند.
از وقتی بچه وارد نوجوانی شدند، همسرم آنها را با مسئولیت های خانه آشنا کرد. آقای خانه همیشه به من می‌گوید خانم من نکته های تربیتی را به بچه ها می‌گویم شما پیگیر اجرایی شدن آن باش.
یکی دیگر از قاعده های خانه ما این است که بچه ها تا سن دانشگاه گوشی شخصی ندارند اما اجازه دارند از امکانات گوشی پدر و مادر برای کارهای درسی شان استفاده کنند.
کم کم فضا برای مطالعه کتاب و کتابخوانی آماده می‌شود.
بعد از اینکه آشپزخانه به کمک فرزندانم مرتب شد، هرکسی به سراغ کارهای شخصی خودش می‌رود.
حالا ساعت ۹ شب است و قرار کتابخوانی ما فرا رسیده و نوبت غذای روح است. به‌جای سریال‌های شبانه کتابخوانی شبانه راه انداخته ایم محمد حسینم که نوجوان یازده ساله است کتاب شهید ابراهیم هادی را می آورد.
مامان موافق هستی جلد دوم را شروع کنیم؟
من جواب دادم: بله پسرم با کمال میل...
چقدر محمدم روز به‌روز شبیه ابراهیم هادی می‌شود و من عمدا هر از گاهی این موضوع را به او یادآور می‌شوم. چون برچسبی که والدین به فرزندانشان می‌زنند، به شدت روی شخصیت آنان خصوصا در نوجوانی تاثیر‌گذار است. فقط باید مراقب بود که هر‌از‌گاهی گفت نه به طور مستمر...
چقدر فرزندان از کتاب خواندن والدینشان در آخر شب لذت می‌برند. گویا امنیت و آرامش خانواده را عمیقا احساس می‌کنند و الگو می‌گیرند و اگر از ابتدای زندگي و کودکی فرزندان باشد این عادت خوب در جان اعضای خانواده نهادينه می‌شود.
در مجموعه کتاب‌های کودکان، قهرمانان و شخصیت‌های مطلوب داستان‌ها روی فکر و منش و اخلاق آنها اثر می‌گذارد.
این روزها ذهنم درگیر مجموعه کتاب استعمار است. تاریخ غم انگیز آزار و اذیت های سیاه پوست‌ها، فقط به جرم سیاه بودنشان...
چطور می‌شود استعمار این‌قدر روی مردم سیطره داشته باشد؟
چرا انسان‌ها تا این حد ظلم را تحمل می‌کنند؟
چه بسیار آدم‌هایی که در طول تاریخ به علت عدم اعتراض به ستم‌های رفته بر آنان کشته شده اند اما باز هم سکوت کرده اند...
مگر از مرگ بالاتر هم هست؟ کشته شدن با سربلندی بهتر از مرگ با ذلت است.
مرحبا به زنان و مردان سرزمینم که سال ها جنگیدند و استقامت کردند ولی زیر بار ذلت نرفتند...
ناخودآگاه ذهنم می‌رود به اوایل انقلاب که امام حتی با وجود ترورهای فراوان چهره های انقلابی و مذهبی و بمباران شهرها و مردم بی دفاع ایران قدمی از باورهای انقلابی کوتاه نیامدند...
خدایا هزاران بار تو را شکر می‌کنم که در ایران سرزمین صبر و استقامت زاده شدم، نه در کشورهای مستعمره... و بالاتر این‌که افتخار می‌کنم به داشتن پیامبرم که به جنگ با نژاد پرستی پرداخت و دوباره به ایرانی بودنم افتخار می‌کنم گرچه برای به وجود آمدن این انقلاب کاری نکردم اما به غیرت هموطنانم افتخار می‌کنم. به ستارخان و باقر خان و ميرزا کوچک خان‌های تاریخ کشورم؛ به مدرس ها و نواب صفوی‌ها و به پیر مرادم امام خمینی که با شعار نه شرقی نه غربی جمهوری اسلامی ابرقدرتهای جهان را به تحیر و تعجب وا داشت.
حتی به فلسطینیان در بند محاصره و آتش‌ و خون افتخار می‌کنم با اینکه زخمی و گرسنه و تشنه اند خیلی از آنها تمام عزیزانشان و تمام زندگی شان زیر آوارها مانده اما چون سرو ايستاده اند و درس مقاومتی که از سردار دلها حاج قاسم سلیمانی گرفته اند را تکرار می‌کنند و سرود لب کودکانشان نیز هیهات من الذله است. جهانیان شما را تحسین می‌کنند که ظلم و ذلت را نمی‌پذیرید و به جنگ با پلید ترین انسان‌های روی زمین رفته اید...
دومین طرح کتابخوانی به لطف شهدا در شهریار راه اندازی شده و چقدر شهدا کارها را به خوبی پیش می‌برند ...
دور اول در کرونا طرح کتابخوانی شهید روح الله قربانی با مطالعه کتاب دلتنگ نباش که زندگی نامه خودش بود، شروع شد و حالا با کتاب های دو جلدی شهید ابراهیم هادی وارد دور دوم می‌شود که مهرماه امسال در بین دختران نوجوان يوسف آباد کلید خورده و خودشان طرح را شروع کرده‌اند. از تهیه دفترچه برای یادداشت اسامی افرادی که کتاب برای مطالعه می‌برند تا ساماندهی کتاب‌های مسجد و رساندن به دست دختران محله.
حالا هفته کتابخوانی رسیده و می‌بینم که بدون گفتن حتی یک کلمه راجع به فواید کتابخوانی، محمدحسینم شب ها کتاب می‌خواند و با چه ذوقی در روز برایم تعریف می کند...
والدین در ایجاد انگیزه برای مطالعه و کتاب خوانی در فرزندان نقش مهمی دارند. اصلا اگر والدین کتاب بخوانند بچه‌ها برای خواندن کتاب کنجکاوی می‌کنند و چقدر خوب است که کتاب‌هایی برای خود و فرزندانمان تهیه کنیم که در جهت رشد و تعالی روحمان باشد. مگر کتاب غذای روح نیست؟
نویسنده: ز.زرندی - کارشناس ارشد اخلاق و تربیت
انتهای پیام / *